Λένε ότι οι παραδόσεις είναι για να σπάνε και το 2-0 της επικράτησης του Πανιωνίου επί του Άρη μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης», ήρθε να αποδείξει το αληθές του παραπάνω ισχυρισμού.
Και αυτό γιατί, η δυσμενής παράδοση των «κυανέρυθρων» στα εκτός έδρας παιχνίδια τους με τους «κιτρινόμαυρους» κρατούσε για κάτι λιγότερο από πενήντα ολόκληρα χρόνια, αφού η τελευταία νίκη τους στη Θεσσαλονίκη χρονολογείται από τις 18 Ιουνίου του 1961...
Χρειάστηκε, λοιπόν, να περάσουν 49 χρόνια και επτά μήνες για να έρθει για τον Πανιώνιο το τρίποντο, το οποίο μάλιστα ήρθε την καλύτερη δυνατή στιγμή.
Τη στιγμή, δηλαδή, που οι Νεοσμυρνιώτες δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για να απεγκλωβιστούν από τη διακεκαυμένη ζώνη και να μείνουν ζωντανοί στη μάχη για την παραμονή τους στην κατηγορία.
Και, φυσικά, μια νίκη επί ενός αντιπάλου, όπως ο Άρης δεν δίνει... απλώς το βαθμολογικό όφελος του τρίποντου, αλλά γεμίζει και με αυτοπεποίθηση του παίκτες του Πανιωνίου, ενόψει της δύσκολης συνέχειας στην προσπάθειά τους για τη σωτηρία.
Μια νίκη που είναι πέρα για πέρα δίκαιη, αφού οι «κυανέρυθροι» παρατάχθηκαν στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ξέροντας τι θέλουν και, κυρίως, πώς θα το κατακτήσουν.
Οι φιλοξενούμενοι, λοιπόν, ήθελαν το αποτέλεσμα και για να το κατακτήσουν παρατάχθηκαν με σαφέστατους αμυντικογενείς προσανατολισμούς.
Ήτοι, με ενισχυμένο κέντρο, με προσοχή στα μετόπισθεν, με προσπάθεια να μη δημιουργούνται διάδρομοι για τους παίκτες του Άρη, αλλά και με την... άκρη του μυαλού να βρίσκεται και λίγο στο πώς θα μπορέσουν να κάνουν τη ζημιά στην κόντρα.
Το κατάφεραν, μάλιστα, την πρώτη φορά που πέρασαν με αξιώσεις το κέντρο στο 18’, όταν ο Γιόνσον σέντραρε από δεξιά, ο Οριόλ μπερδεύτηκε και έχασε την μπάλα και ο Μήτρογλου έδειξε τις εκτελεστικές του ικανότητες μόνος του απέναντι στον Σηφάκη.
Από εκεί και πέρα, ο Άρης πήρε τον έλεγχο του αγώνα και κυριάρχησε, πλην όμως πολύ δύσκολα μπορούσε να μετουσιώνει την υπεροχή του σε ευκαιρίες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότερες φάσεις που δημιούργησαν οι γηπεδούχοι προήλθαν από «στημένες μπάλες», με μοναδική εξαίρεση την απόκρουση του Λάτκα πάνω στη γραμμή σε κεφαλιά του Τόχα στο 42’.
Στην επανάληψη, μάλιστα, το σκηνικό του παιχνιδιού άλλαξε, αφού οι φιλοξενούμενοι ήταν αυτοί που είχαν τον έλεγχο του ρυθμού και να βγαίνουν από το... καβούκι τους, ολοένα και περισσότερο όσο περνούσε η ώρα.
Με Τσότσαλιτς και Όμο να ελέγχουν πλήρως τα... περάσματα στη μεσαία γραμμή, τον Σιόβα να κάνει ίσως το καλύτερο παιχνίδι του από τη στιγμή που αποκτήθηκε από τον Πανιώνιο, τον Κοντοέ να... τρώει σίδερα απέναντι, κυρίως στον Χαβίτο, αλλά και σε όποιον άλλο παίκτη του Άρη βρισκόταν μπροστά του, τον Γιόνσον να βοηθάει και ανασταλτικά και δημιουργικά και τον Μήτρογλου να απασχολεί μόνιμα δύο αμυντικούς των γηπεδούχων, έστω και αν ήταν εμφανώς εκτός ρυθμού.
Στον αντίποδα, οι «κιτρινόμαυροι» έδειχναν να μην μπορούν να βρουν το «αντίδοτο» στον τρόπο παιχνιδιού του Πανιωνίου και είναι χαρακτηριστικό ότι σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο δεν δημιούργησαν ούτε μια «σοβαρή» επικίνδυνη φάση μπροστά από την εστία του Μάχο.
Όλα, λοιπόν, έδειχναν ότι πιο εύκολα θα γινόταν το 0-2, παρά το 1-1 κάτι που, τελικά, επιβεβαιώθηκε στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων με πάσα «πάρε - βάλε» του Γουνδουλάκη στον Μήτρογλου που ολοκλήρωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ντεμπούτο του με την φανέλα του Πανιωνίου.
ΣΚΟΡΕΡ: 18’, 90’+1 Μήτρογλου
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Μάνταλος (Αθήνας)
ΚΟΚΚΙΝΕΣ:
ΚΙΤΡΙΝΕΣ: 87’ Φατί - 41’ Κοντοές, 42’ Τσότσαλιτς, 66’ Σάμαρης, 90’ Αναστασόπουλος, 90’+1 Μήτρογλου
ΑΡΗΣ: Σηφάκης, Νέτο, Οριόλ, Τόχα (80’ Πορτίγια), Τσέζαρεκ, Κατίδης (67’ Αραβίδης), Φατί, Μίσελ, Καζναφέρης (58’ Τσεσνάουσκις), Χαβίτο, Λαζαρίδης.
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Μάχο, Γιόνσον, Κοντοές, Λάτκα, Σιόβας, Όμο, Τσότσαλιτς (80’ Αναστασόπουλος), Κουμορτζί (57’ Γουνδουλάκης), Ριέρα, Μήτρογλου, Μπάλαμπαν (63’ Σάμαρης)।
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου