Εικόνες που σοκάρουν. Ανάπηρα παιδιά δεμένα στα κάγκελα των κρεβατιών – κλουβιών τους, εγκαταλελειμμένα, ταλαιπωρημένα ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών.
Το iliatora.gr δημοσιεύει ένα συγκλονιστικό κείμενο, καταστάλαγμα των εντυπώσεων μιας εθελόντριας του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, από το διάστημα που έμεινε στο ίδρυμα παρέχοντας φροντίδα στα παιδιά με ειδικές ανάγκες που φιλοξενούνται εκεί...
«Ήταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Ήρθα με ποδήλατο στο ΚΕΠΕΠ το πρωί και παρατήρησα κάποιο λεωφορείο και μια σχολική ορχήστρα στην αυλή. Τα παιδιά εισήλθαν στην αίθουσα και άρχισαν να παίζουν χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Αλλά στα μάτια μου ήταν τελείως λάθος... Υπήρχαν μόνο δύο παιδιά να παρατηρούν την συναυλία αυτή, δύο από τα πιο ικανά, που μπορούν να περπατήσουν και να καταλάβουν πολλά πράγματα. Και κάποιο τρίτο παιδάκι προσπαθούσε να φύγει από την αίθουσα παιχνιδιού για να δει πού είναι ο ήχος που ακουγόταν.
Ένα από αυτά, λόγω των προβλημάτων υγείας του, έχει το στόμα του πάντα ανοιχτό και το σάλιο στάζει. Προσπαθούσε να διαφύγει από τον χώρο που ονομάζεται playroom, αλλά οι νοσοκόμες τον κυνηγούσαν, αυτός ούρλιαζε όμως οι νοσοκόμες τον τραβούσαν ουρλιάζοντας πιο δυνατά. Τα υπόλοιπα παιδιά βρίσκονταν ακόμη σε μια διαδικασία αλλαγής πάνας ή στα κρεβάτια ή κλουβιά τους, ή απλά στο πάτωμα...
Πολλοί "κανονικοί" άνθρωποι δεν θέλουν να καταλάβουν, πως αναπηρία δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι «φυτό», ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Πολλά από αυτά τα παιδιά στο ΚΕΠΕΠ είναι σε θέση να κάνουν πράγματα που δεν θα πιστεύετε: ένα αγόρι, το οποίο είναι δεμένο για πολλά χρόνια στο κρεβάτι του, φαίνεται ότι είναι σε θέση να περπατήσει, ή να οδηγήσει μια αναπηρική καρέκλα πολύ καλά (ειδικά προς τα έξω από την πόρτα). Αλλά δεν του επιτρέπεται, καθώς το ίδιο εξακολουθεί να περιμένει (για περίπου δύο χρόνια) εξέταση για την ασθενή καρδιά του. Ένα κορίτσι είναι σε θέση να ζωγραφίσει (παρ 'όλο που δεν μπορεί να ελέγξει τα χέρια της είναι πολύ καλά) και αυτό της αρέσει πολύ. Δύο επτάχρονα κορίτσια με αυτιστικό σύνδρομο μπορούν να καθίσουν στο τραπέζι και να φάνε με το κουτάλι, όμως, τρέφονται ακόμημέσα στο κλουβί τους...
Πολλά από τα παιδιά φαίνονται αποκρουστικά, αλλά δεν είναι δικό τους λάθος: κανείς δεν νοιάζεται να τα ντύσει με ρούχα του μεγέθους τους, καθαρά και χωρίς σχισίματα, να κόψει τα μαλλιά τους στην ώρα τους, να τα βοηθήσει να πλύνουν τα δόντια τους, να βάλουν κάποια ενυδατική λοσιόν στα πόδια και τα χέρια, να κάνουν ντους όταν χρειάζεται...
Το νοσηλευτικό προσωπικό βάζει την υπηρεσιακή στολή του, μόνο όταν έρχεται κάποια επιθεώρηση από το υπουργείο Υγείας.
Κατά τη γνώμη μου, όσο η στάση της κοινωνίας δεν θα αλλάζει, θα έχουμε τέτοια ιδρύματα, όπως το ΚΕΠΕΠ με όλα αυτά τα προβλήματα। Για μια ακόμη φορά θέλω να επαναλάβω, ότι δεν είναι αυτό σφάλμα των άλλων... Είναι δικό μας... Αλλά και εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούν να το αλλάξουν αυτό...».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου