Ένα άμπαλο κι ανόητο παιδάκι, με μάνατζερ το θείο από την Κορώνη…
Με αφορμή το δημοσίευμα το «aek365», με τίτλο «Θα πάθεις ότι έπαθε ο θείος σου», ήρθαν στη μνήμη μου γεγονότα πριν λίγων ετών…
Έπαιζε ο γιός μου στην μικρή ομάδα της ΑΕΚ και θυμάμαι τον τρόμο των προπονητών, για τον μικρό Μανωλά, αλλά και των μικρών συμπαικτών του για την ασχετοσύνη του με το άθλημα…
Κανείς δεν ήθελε να παίζει το άμπαλο αγοράκι, που ήταν εκεί γιατί είχε το όνομα του θείου.
Θυμάμαι, ένα πρωινό Κυριακής, το κρίσιμο ματς με την παιδική ομάδα του Αιγάλεω, στο γήπεδο του Καπανδριτίου… Ο προπονητής της παιδικής ομάδας της ΑΕΚ είχε...
κατεβάσει την ομάδα στο γήπεδο, χωρίς το άμπαλο παιδάκι, αλλά δεν είχε λάβει υπόψη του ότι θα ερχόταν ο θείος…
Και να που με καθυστέρηση έφτασε ο μάνατζερ-θείος και είδε ότι ο ανιψιός δεν ήταν στην 11άδα… Ποιος είδε το θεό και δεν φοβήθηκε…
Υπάκουος στον θείο (μήπως μπορούσε να κάνει αλλιώς;), ο προπονητής έγινε ρεζίλι σε γονείς που είχαν εκμεταλλευτεί την υπέροχη κυριακάτικη λιακάδα και έβγαλε ένα παιδί για να μπει το άμπαλο…
Ένα ματς ρουτίνας, μας το πήρε μόνος του ένας μικρός που είχαμε «διώξει» για τους Μανωλάδες και έπαιζε με την ομάδα του Αιγάλεω…
Πες πες, το άμπαλο στάλθηκε στον «Ακράτητο» (τότε Α’ Εθνική παρακαλώ!) για να πάρει παιχνίδια και εμφανίστηκε ως φοβερή και τρανή επιστροφή στην ΑΕΚ!
Με θείο-μάνατζερ, με τα αθλητικά εφημεριδάκια, με το λαδάκι στους τηλεδημοσιογράφους, την προπαγάνδα και με την αναγκαστική-υποχρεωτική συμμετοχή του μικρού, φτιάχτηκε ο «παίκτης»!
Πάνε, χωρίς επιστροφή, οι εποχές της «φανέλας» και της ιδέας…
Κι ο μικρός με μάνατζερ το θείο (από τους λίγους παίκτες εκείνης της εποχής που δεν έπαιζε για τη φανέλα), βγάζει «γλώσσα»…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου