O πόνος είναι ευλογία για τον άνθρωπο και ιδιαίτερα περισσότερο ακόμα όταν είναι από τον Θεό. Χωρίς πόνο-σταύρωση δεν θα υπήρχε ανάσταση-ανάληψη.
Συνήθως μένουμε στο γεγονός του πόνου, μεμψιμοιρούμε με αποτέλεσμα να περνά ο χρόνος, ο πόνος να μετατρέπεται σε καρκίνο που μας κατατροπώνει την ψυχή μας. Ο πόνος δεν κάνει διαχωρισμούς συχνά έρχεται σε εμάς τους ίδιους ή δια μέσο τρίτων όπως δηλαδή η θλίψη όταν χάνουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο. Δεν έχουμε λοιπόν άλλη επιλογή από το να δούμε τον πόνο από άλλη οπτική γωνιά, να τον αγκαλιάσουμε και να τον μετουσιώσουμε ως τροφοδότη δυνάμεως και μεταστροφή συνειδήσεως.
Ο Κύριος είναι δίπλα μας , μας κάνει το πόνο χαρά μέσο των μυστηρίων της εκκλησίας. Και εμείς από αυτό το μάθημα και τα σημάδια να θεμελιώσουμε νέες δυνάμεις ως ασπίδα για μελλοντικά ενδεχόμενα εμπόδια και μάχες που θα δώσουμε στην ζωή μας.
Ο Θεός μας δοκιμάζει πάντα όσο μπορούμε να αντέξουμε ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Οπότε στο ερώτημα : “Γιατί σε μένα” πρέπει καλύτερα να κοιτάξουμε ψηλά και να πούμε “Γιατί όχι σε μένα , σε ευχαριστώ” πόση δύναμη και πίστη καρδιάς έχει αυτή η πρόταση.
Ο πόνος είναι δοκιμασία εκπαίδευση και έτσι πρέπει να τον βλέπουμε για δύο λόγους, αφενός δεν έχουμε άλλη επιλογή και αφετέρου μόνο με την οπτική της δοκιμασίας θα μπορέσουμε να έχουμε ωφέλεια από αυτό το μάθημα.
Δύσκολα να ερμηνευτεί ο πόνος χωρίς Χριστό, αλλιώς υπόκειται σε κατώτερα επίπεδα σαν διαδικασία και δοκιμασία χωρίς ωφέλεια. Φυσικά πρωτίστως πρέπει να δούμε αν έχουμε συμβολή σε αυτή την κατάσταση που έφερε αυτό το αποτέλεσμα ώστε να επαναπροσδιορίσουμε την στάση μας.
Όταν έρθει ο πόνος ο άνθρωπος τον αποφεύγει κλαίγοντας και καταργώντας αντί να αντικρίσει κατάματα την ουσία με αποτέλεσμα όχι μόνο ωφέλεια να μην υπάρχει αλλά ζημιά. Ας αγκαλιάσουμε τον πόνο αδερφέ μου, όταν έρθει ας τον αφήσουμε να μας μιλήσει, να μας διδάξει ώστε να βγούμε ποιο δυνατοί από αυτή την δοκιμασία.
Μην αφήσουμε την σκοτεινή πλευρά του πόνου να μας καταστρέψει. Αντίθετα με εγρήγορση απο την στιγμή που ήρθε η πτώση να μην χάνουμε καιρό και να σηκωθούμε γρήγορα. Να δούμε τον πόνο σαν σκαλοπάτι που άμεσα από αυτή την σταυρική του αίσθηση θα οδηγηθούμε στην ανάσταση και την ανάληψη των νέων συνειδητοποιημένων μας δυνάμεων.
Το μάθημα από αυτό το δίδαγμα του πόνου να το κατανοήσουμε βαθιά και όχι να το δούμε σαν απλή ανάγνωση αλλά σαν μελέτη και θεμελίωμα.
Όλα αυτά φυσικά με σύμμαχο και προστάτη τον Κύριο Ιησού Χριστό και τα άχραντα μυστήρια Του.
Ω πόνε! Σπινθήρα φωτισμού και αναγέννησης
Ω πόνε! Πικρή η σταύρωση, μας προσδοκώ Ανάσταση!
Έλα πόνε στην αγκαλιά μου και δίδαξε μου το μάθημα σου.
Και όταν θα έρθεις πάλι θα είμαι εκεί να σε ακούσω.
Σε ευχαριστώ Κύριε που κάνεις την πίκρα χαρά και τον πόνο χάδι.
Σε σένα αδερφέ μου που πονάς, άκου τα λόγια τούτα,
Κάνε το δάκρυ αγιασμό, μην το αφήσεις να πέσει κάτω.
Κοίτα ψηλά τον ουρανό και προχώρα παρακάτω.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου