Το μνημόνιο δεν βγαίνει. Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Είναι δύο φράσεις που ακούγονται πολύ συχνά τελευταία από καθηγητές, αναλυτές, γκουρού μικρούς ή μεγάλους, ακόμα και παντογνώστες τηλεοπτικούς αστέρες.
Πρόκειται για δύο φράσεις που ενώ εμφανίζονται ως αληθείς μπορεί να είναι ψευδείς.
Για παράδειγμα όταν λένε ότι το μνημόνιο δεν βγαίνει κάνουν το λάθος να ταυτίζουν το μνημόνιο με το χρέος. Ομως, πρόκειται για μία πιο συνολική πρόταση που περιλαμβάνει εκτός των άλλων σημαντικές παρεμβάσεις στην οικονομία, το Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τη φορολογία, τις ΔΕΚΟ κλπ.
Επομένως η πρώτη φράση ουσιαστικά παραπέμπει στη δεύτερη, δηλαδή τα νούμερα δεν βγαίνουν. Πρόκειται για σημαντική επισήμανση γιατί καθορίζει τον κεντρικό στόχο της πολιτικής της κυβέρνησης.
Οσοι την εκφέρουν ουσιαστικά υποστηρίζουν ότι το χρέος είναι τόσο υψηλό που δεν είναι δυνατόν να περιοριστεί υπό τις παρούσες συνθήκες ή ακόμα κι΄ αν υπάρξει ανάπτυξη αν αυτή δεν είναι ισχυρή και δεν δημιουργεί πρωτογενή πλεονάσματα μεγαλύτερα του 5% για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Εχουν δίκιο αν αυτά είναι τα πραγματικά νούμερα. Είναι, όμως έτσι; Αν υπολογίσουμε ότι η παραοικονομία στην Ελλάδα φθάνει ή και ξεπερνά το 40% του ΑΕΠ η απάντηση είναι αρνητική, γιατί μιλάμε για άλλα νούμερα πλέον.
Στην περίπτωση αυτή το πρόβλημα μετατοπίζεται στην είσπραξη των εσόδων και πάταξης της φοροδιαφυγής.
Που σημαίνει φοροδιαφυγή με αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις και ανάπτυξη οδηγούν στην εκτίμηση ότι τα νούμερα βγαίνουν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου