Η ημέρα που οι λάτρεις του ύπνου θα βρεθούν κατά μία ώρα λιγότερο στην αγκαλιά του Μορφέα είναι προ των πυλών.
Την Κυριακή, στις 3 τα ξημερώματα, οι δείκτες του ρολογιού προχώρησαν μια ώρα μπροστά, καθώς είναι η στιγμή που λήγει η εφαρμογή του μέτρου της χειμερινής ώρας και ξεκινάει και επίσημα το καλοκαιράκι. Αναρωτηθήκατε ποτέ όμως, ποια είναι η αιτία που αλλάζουμε την ώρα δύο φορές τον χρόνο;
Στην Ελλάδα, στόχος της αλλαγής της ώρας είναι η εξοικονόμηση ενέργειας, μιας και συνολικά κατά τους επτά μήνες της θερινής ώρας εξοικονομούμε 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας εκμεταλλευόμενοι το φυσικό φως.
Γι αυτήν την αλλαγή μπορεί να «κατηγορηθεί» ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. Η σημαντική αυτή φιγούρα του Διαφωτισμού, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που διατύπωσε το 1784 την ιδέα της θερινής ώρας, καθώς διαπίστωσε ότι περισσότερος ήλιος σημαίνει εξοικονόμηση χρημάτων και ενέργειας.
Έτσι, εκατομμύρια κάτοικοι σε διάφορες περιοχές του πλανήτη «αναγκάζονται» να ρυθμίζουν δύο φορές το χρόνο τα ρολόγια τους, εάν θέλουν να είναι… συνεπείς στις δουλειές τους.
Στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση φέρνουμε το δείκτη μια ώρα πίσω τον Οκτώβριο και μια ώρα μπροστά τον Μάρτιο, στην τελευταία Κυριακή των δύο αυτών μηνών.
Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε στη χώρα μας, όπως και παγκοσμίως, το 1973, μετά την ενεργειακή κρίση. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση το 1997 διατύπωσε τη σκέψη να σταματήσει η εφαρμογή του μέτρου της θερινής ώρας, έτσι ώστε να μην έχουμε μεγάλη διαφορά ώρας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν εγκρίθηκε, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι η Ελλάδα να είναι 3 ώρες και το χειμώνα 2 ώρες μπροστά από το Γκρίνουιτς. Στην πραγματικότητα, οι τοπικές ώρες κάθε περιοχής, όπως την Αθήνας, της Κέρκυρας και της Ρόδου, είναι διαφορετικές μεταξύ τους.
Αυτό το… πρόβλημα, όμως, δεν αφορά μόνο την περιοχή μας, αλλά και όλες τις πόλεις-σημεία πάνω στο χάρτη, λόγω των διαφορετικών συντεταγμένων τους.
Έτσι, για να αντιμετωπιστούν και πρακτικά αυτές οι διαφοροποιήσεις των λεπτών, αποφασίστηκε να χωριστεί η Γη σε 24 συνολικά ίσες ατράκτους (άξονες περιστροφής) και όλες οι χώρες που ανήκουν στην ίδια άτρακτο να έχουν και την ίδια επίσημη ώρα που θα διαφέρει από τη διπλανή άτρακτο κατά μία ώρα.
Παράλληλα, για να λυθεί το πρόβλημα που θα προέκυπτε για τις περιοχές των χωρών που βρίσκονται στα όρια διαφορετικής ατράκτου, αποφασίστηκε η επίσημη ώρα κάθε κράτους να είναι αυτή της πρωτεύουσάς του. Εάν δεν ίσχυε το τελευταίο, τότε όταν στην Αθήνα θα ήταν 12:00, στην Κέρκυρα το ρολόι θα έπρεπε να δείχνει 12:16, ενώ στη Ρόδο 12:49.
Η εναλλαγή της ώρας από «χειμερινή» σε «θερινή» και αντίστροφα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Αυστραλία, στη Γερμανία, στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το μέτρο αυτό εφαρμόζουν σήμερα 70 χώρες παγκοσμίως.
Την Κυριακή, στις 3 τα ξημερώματα, οι δείκτες του ρολογιού προχώρησαν μια ώρα μπροστά, καθώς είναι η στιγμή που λήγει η εφαρμογή του μέτρου της χειμερινής ώρας και ξεκινάει και επίσημα το καλοκαιράκι. Αναρωτηθήκατε ποτέ όμως, ποια είναι η αιτία που αλλάζουμε την ώρα δύο φορές τον χρόνο;
Στην Ελλάδα, στόχος της αλλαγής της ώρας είναι η εξοικονόμηση ενέργειας, μιας και συνολικά κατά τους επτά μήνες της θερινής ώρας εξοικονομούμε 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας εκμεταλλευόμενοι το φυσικό φως.
Γι αυτήν την αλλαγή μπορεί να «κατηγορηθεί» ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. Η σημαντική αυτή φιγούρα του Διαφωτισμού, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που διατύπωσε το 1784 την ιδέα της θερινής ώρας, καθώς διαπίστωσε ότι περισσότερος ήλιος σημαίνει εξοικονόμηση χρημάτων και ενέργειας.
Έτσι, εκατομμύρια κάτοικοι σε διάφορες περιοχές του πλανήτη «αναγκάζονται» να ρυθμίζουν δύο φορές το χρόνο τα ρολόγια τους, εάν θέλουν να είναι… συνεπείς στις δουλειές τους.
Στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση φέρνουμε το δείκτη μια ώρα πίσω τον Οκτώβριο και μια ώρα μπροστά τον Μάρτιο, στην τελευταία Κυριακή των δύο αυτών μηνών.
Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε στη χώρα μας, όπως και παγκοσμίως, το 1973, μετά την ενεργειακή κρίση. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση το 1997 διατύπωσε τη σκέψη να σταματήσει η εφαρμογή του μέτρου της θερινής ώρας, έτσι ώστε να μην έχουμε μεγάλη διαφορά ώρας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν εγκρίθηκε, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι η Ελλάδα να είναι 3 ώρες και το χειμώνα 2 ώρες μπροστά από το Γκρίνουιτς. Στην πραγματικότητα, οι τοπικές ώρες κάθε περιοχής, όπως την Αθήνας, της Κέρκυρας και της Ρόδου, είναι διαφορετικές μεταξύ τους.
Αυτό το… πρόβλημα, όμως, δεν αφορά μόνο την περιοχή μας, αλλά και όλες τις πόλεις-σημεία πάνω στο χάρτη, λόγω των διαφορετικών συντεταγμένων τους.
Έτσι, για να αντιμετωπιστούν και πρακτικά αυτές οι διαφοροποιήσεις των λεπτών, αποφασίστηκε να χωριστεί η Γη σε 24 συνολικά ίσες ατράκτους (άξονες περιστροφής) και όλες οι χώρες που ανήκουν στην ίδια άτρακτο να έχουν και την ίδια επίσημη ώρα που θα διαφέρει από τη διπλανή άτρακτο κατά μία ώρα.
Παράλληλα, για να λυθεί το πρόβλημα που θα προέκυπτε για τις περιοχές των χωρών που βρίσκονται στα όρια διαφορετικής ατράκτου, αποφασίστηκε η επίσημη ώρα κάθε κράτους να είναι αυτή της πρωτεύουσάς του. Εάν δεν ίσχυε το τελευταίο, τότε όταν στην Αθήνα θα ήταν 12:00, στην Κέρκυρα το ρολόι θα έπρεπε να δείχνει 12:16, ενώ στη Ρόδο 12:49.
Η εναλλαγή της ώρας από «χειμερινή» σε «θερινή» και αντίστροφα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Αυστραλία, στη Γερμανία, στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το μέτρο αυτό εφαρμόζουν σήμερα 70 χώρες παγκοσμίως.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου