Ο Μασόνος ιστορικός Άλμπερτ Τζ. Μακί (Albert Mackey) περιγράφει τους Ιλλουμινάτι ως την «μυστική εταιρία που ιδρύθηκε στις 1 Μαίου του 1776 από τον Βαϊσχάουπτ που ήταν καθηγητής του κανονικού δίκαιου στο Πανεπιστήμιο του
Ίγγκολσταντ».
Στο βιογραφικό σχεδιάγραμμα του Βαϊσχάουπτ (για την Εγκυκλοπαίδεια Μασονίας του Μακί δες ΕΔΩ) ο Μακι ξεκινά με τις παρακάτω λέξεις: «Είναι διάσημος στην ιστορία της Μασονίας ως ο ιδρυτής του Τάγματος των Ιλλουμινάτι της Βαυαρίας».
Ο Μάκι προσθέτει παρακάτω: «Η φιλοδοξία του ήταν, πιστεύω ενάρετη. Το ότι απέτυχε ήταν δική του και ίσως παγκόσμια ατυχία».
Οποιαδήποτε αμφιβολία είχα για το αν το Τάγμα ήταν Μασονικής έμπνευσης διαλύθηκε, όταν ανακάλυψα πως ο Χ. Λ. Χέϊγουντ, ένας άλλος βαθειά εκτιμώμενος μασόνος ιστορικός συμπεριλάμβανε την βιογραφία του Βαϊσχάουπτ στο βιβλίο του «Διάσημοι Μασόνοι και Προέδροι της Μασονίας» (H.L. Haywood, ‘Famous Masons and Masonic Presidents’, Richmond VA, Macoy Publishing and Masonic Supply CO, 1944).
Η βιογραφία του Βαϊσχάουπτ βρίσκεται ανάμεσα στις εκατό βιογραφίες που εμφανίζονται στο βιλίο, κάτι που σημαίνει πως υπήρξε ένας από τους πλέον εξέχοντες Μασόνους.
Ο Τζόν Ρόμπισον ένας ιστορικός του δέκατου ογδόου αιώνα και εξέχων Μασόνος, κατείχε κάποια από τα γνήσια έγγραφα και την αλληλογραφία των Ιλλουμινάτι. Στο βιβλίο του «Αποδείξεις για μια Συνωμοσία» που συνεγράφη στα 1798, παρέθεσε εκτεταμένα αποσπάσματα από τα γνήσια έγγραφα των Ιλλουμινάτι.
(Σχ. ΚΟ: John Robison, ‘Proofs of a Conspiracy’. Εκδόθηκε το 1967, αλλά πρωτοεκδόθηκε το 1798. Το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά, από τις εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ με τον τίτλο: ‘Illuminati, Aποδείξεις για την Συνωμοσία εναντίον όλων των θρησκειών και κυβερνήσεων’ - δες ΕΔΩ)
Ο Ρόμπισον ισχυρίζεται πώς «ο ρητός στόχος του Τάγματος ήταν να καταργήσει τον Χριστιανισμό και να ανατρέψει την αστική κυβέρνηση».
Συνεχίζει εμφανίζοντας τον Βαϊσχάουπτ να ισχυρίζεται πως το σχέδιο για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί «με κανέναν άλλο τρόπο παρά με τις μυστικές εταιρίες, οι οποίες σταδιακά και σιωπηρά θα κατακτήσουν την κυβέρνηση των πολιτειών και θα χρησιμοποίησουν τα μέσα τους για τους δικούς τους στόχους ».
Χρησιμοποιώντας την εξαπάτηση και την συνωμοσία, ο Βαϊσχάουπτ και ο εσωτερικός κύκλος των μυημένων κέρδισαν την υποστήριξη των Γερμανικών Μασονικών Στοών. «Όλα τα παρακλάδια του Τάγματος ελέγχονταν από δώδεκα ανώτατους μυημένους με επικεφαλής τον Βαϊσχάουπτ, που από την στοά του Μονάχου κρατούσε στα χέρια του τα νήματα ολοκλήρου της συνωμοσίας».
Ο Μακί παραδέχεται την αρχική επιτυχία των Ιλλουμινάτι, αναφέροντας:
Το τάγμα στην αρχή ήταν πολύ δημοφιλές και ενέγραψε στους καταλόγους του όχι λιγότερο από δύο χιλιάδες ονόματα, μεταξύ των οποίων βρισκόταν οι πλέον εξέχοντες άνδρες της Γερμανίας. Επεκτάθηκε γρήγορα και σε άλλες χώρες και στοές του μπορούσαμε να βρούμε στην Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Δανία, την Σουηδία, την Πολώνια, την Ουγγαρία και την Ιταλία.
Στα 1782 στο μασωνικό συνέδριο του Βίλχεμσμπαντ, οι Ιλλουμινάτι του Βαϊσχάουπτ ισχυροποίησαν την θέση τους ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές Μυστικές εταιρίες σαν τον αδιαμφισβήτητο αρχηγό του αποκρυφιστικού παγκοσμίου κινήματος. Την ίδια εποχή περίπου, ο Βαϊσχάουπτ πέτυχε να συνάψει συμμαχία ανάμεσα στην Πεφωτισμένη (Ιλλουμινάτι) μασονία και στο αναπτυσσόμενο τραπεζικό δίκτυο των Ρότσιλντ, δίνοντας στο τάγμα τα οικονομικά μέσα για να φέρουν εις πέρας τα σχέδιά τους.
Ως αποτέλεσμα της συμμαχίας τους με τους παγκόσμιους χρηματοδότες, οι Ελευθεροτέκτονες απέκτησαν την τραπεζική κυριαρχία που κάποτε κατήχαν οι Ναϊτες και έτσι οι Ιλλουμινάτι απέκτησαν μεγάλη δύναμη.
Ο Χ.Λ. Χεϊγουντ αναφέρει: «Έβγαλε ρίζες, αναπτύχθηκε άνθισε ενέγραψε στις τάξεις του περισσότερους ανθρώπους βασιλικών και ευγενών τίτλων απ’ όσους κατείχε η οικογένεια Χοετζόλερν, ακόμα και σι Ιησουίτες».
Έτσι οι Ιλλουμινάτι του Βαϊσχάουπτ μέσα σε δέκα χρόνια είχαν πραγματοποιήσει περισσότερα για την υλοποίηση του «σχεδίου» απ’ ότι είχαν καταφέρει οι συνδυασμένες προσπάθειες των Ελευθεροτεκτόνων τα προηγούμενα πενήντα χρόνια. Μια από τις αιτίες της επιτυχίας ήταν πως είχαν εγγράψει στο τάγμα πολλές Χριστιανικές προσωπικότητες πείθοντάς τους πως οι Ιλλουμινάτι ήταν μια Χριστιανική Οργάνωση που είχε πρόθεση να ενώσει τον κόσμο στο όνομα του Χριστού.
Ο Ρόμπισον αναφέρει: «Στο σχέδιο αυτό, της Μασονικής Χριστιανοσύνης, ο Σπάρτακος (κωδικός για τον Βαϊσχαούπτ) και ο Φίλων (κωδικός για τον Βαρώνο Φον Κνίγγε) εργάζονταν μαζί. Ο Σπάρτακος του έστελνε το υλικό και ο Φίλων το επεξεργαζόταν».
Αυτές οι διδασκαλίες της αποστασίας που παρουσιάζονταν στους Χριστιανούς Μυημένους τις εξήγησε ο Φόν Κνίγγε (φωτο):
«Ο Ιησούς Χριστός δεν ίδρυσε μια νέα Θρησκεία. Επανέφερε απλά την ορθή αρχαία Θρησκεία και Λογική. Για τον λόγο αυτό ένωσε τους ανθρώπους με κοινό δεσμό. Διέδωσε μια δίκαια ηθική, φώτισε τις έννοιες και βοήθησε το πνεύμα να κλονίσει όλες τις προκαταλήψεις. Κατά πρώτον δίδαξε όλους τους ανθρώπους να αυτοκυβερνούνται. Έτσι οι άρχοντες θα ήταν άχρηστοι και η ισότητα και η ελευθερία του Θεού θα κυριαρχούσαν χωρίς επανάσταση, με την φυσική και ευγενή ενέργεια της λογικής και της καταλληλότητας. Ο μέγας αυτός Διδάσκαλος επέτρεψε στον εαυτό του να ερμηνεύσει κάθε όψη της Βίβλου σύμφωνα με αυτούς τους στόχους και απαγορεύει κάθε φιλονικία ανάμεσα στους μαθητές του, διότι κάθε άνθρωπος μπορεί εκεί να βρει μια λογική εφαρμογή στις ασυνήθιστες διδασκαλίες του. Το αν αυτό είναι ορθό η λάθος δεν έχει σημασία. Ήταν μια απλή θρησκεία αλλά τόσο βαθειά εμπνευσμένη. Οι διάνοιες όμως των ακροατών του δεν ήταν ικανές να δεχθούν τις διδασκαλίες. Σού το είπα, λέει αυτός, αλλά δεν μπορείς να το κατανοήσεις. Πολλοί οι κλητοί ολίγοι δε οι εκλεκτοί. Στους εκλεκτούς αυτούς τους εμπιστεύθηκε τα πλέον σημαντικά μυστικά. Αλλά και μεταξύ τους υπήρχαν βαθμοί πληροφόρησης. Υπήρχε ένα εβδομήντα και ένα δώδεκα. Αυτό ήταν εναρμονισμένο με την φυσική τάξη των πραγμάτων και σύμφωνα με τις συνήθειες των Εβραιών και ολοκλήρου της αρχαιότητας. Η Εβραϊκή Θεοσοφία ήταν ένα μυστήριο, όπως τα Ελευσίνια η τα Πυθαγόρεια, αταίριαστα για τον βέβηλο και έτσι οι διδασκαλίες του Χριστιανισμού προορίζονται για τους ‘ειδήμονες’!. Από αυτούς διατηρήθηκε σαν το Παρθενικό Πυρ. Το διατήρησαν σε απόκρυφες εταιρίες, που το μετέδωσαν στο μέλλον και πού τώρα το κατέχουν οι γνήσιοι Ελευθεροτέκτονες».
Χρησιμοποιώντας την κάλυψη πώς εργάζεται για την Παγκόσμια Χριστιανική Ενότητα, ο Βαϊσχάουπτ ήταν ικανός να κερδίσει την υποστήριξη ενός μεγάλου αριθμού μωρόπιστων (χριστιανών) ηγετών που νόμισαν ότι εργάζονται για έναν ανώτερο σκοπό. Στην πραγματικότητα κάθε τους κίνηση είχε σχεδιαστεί από το Βαϊσχάουπτ για να ωθήσει τους Ιλλουμινάτους ένα βήμα πιο κοντά στην παγκόσμια κυριαρχία.
Η Χριστιανική ενότητα δεν έχει σχέση με αυτό που ο δήθεν εργαζόταν ο Βαϊσχάουπτ. Η ψευδής αυτή οικουμενική ενότητα όλων των πίστεων που προωθείται σήμερα από το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών - μια οργάνωση που είναι έντονα επηρεασμένη από τον Ελευθεροτεκτονισμό - δεν είναι κάτι καινούργιο. Χρησιμοποιήθηκε για αιώνες με σκοπό να προωθήσει την παγκόσμια κυβέρνηση. Η απροθυμία αυτή των Χριστιανών υα συμβιβασθούν σε θέματα πίστης, υπήρξε το κύριο εμπόδιο για τους συνωμότες.
Ο Βαϊσχάουπτ (φωτο κάτω) αισθάνθηκε μεγάλη συγκίνηση όταν αποδείχθηκε ικανός να εξαπατήσει Χριστιανούς. Σε μια περίπτωση μάλιστα, όταν έπεισε κάποιον προτεστάντη ηγέτη να ακολουθήσει τις «προσπάθειες ενοποίησης» έγραψε:
Δεν μπορείς να φανταστείς τι σεβασμό και τι περιέργεια προκάλεσε ο ιερατικός βαθμός μου και πόσο θαυμάσιο είναι και υπέροχο, ένας διάσημος προτεστάντης ιερέας, πού τώρα ανήκει στο Τάγμα, να έχει πεισθεί πώς η θρησκεία που ακολουθεί είναι η αληθινή έννοια του Χριστιανισμού. Ω!, ΑΝΘΡΩΠΕ, ΑΝΘΡΩΠΕ! ΣΕ ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΕΙΣΘΕΙ! Ποιος θα το φανταζότανε πώς εγώ θα ήμουν ο ιδρυτής μιας νέας θρησκείας...
Παρ’ όλο που οι προσπάθειες των Ιλλουμινάτι σταμάτησαν επισήμως το 1780, ανεπισήμως όμως τα σχέδια τους συνέχισαν να προωθούνται μέσω του δικτύου τον Ιλλουμινοποιημένων Μασονικών στοών που είχαν δημιουργηθεί. Ο κύριος καταλύτης της συνεχιζόμενης αυτής πορείας φαίνεται να προέρχεται από την Στοά της μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας και αργότερα από τους μασόνους αρχηγούς της Ιταλίας και των Η.Π.Α.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ : Απόσπασμα από το βιβλίο ‘Προς μία Παγκόσμια Δικτατορία’, του Gary H. Kah, σελ 121 – 124.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου