9 εικόνες, 9 μέτρα από το χόρτο...

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου ήταν τόσο κοντά στο χορτάρι που παραλίγο να... παίξει και σταχυολογεί τις δικές του εικόνες που σημάδεψαν τον τελικό...

Οκτώ θέσεις δεξιά από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, στο κέντρο του γηπέδου, και... εννιά μέτρα από τον αγωνιστικό χώρο; Όχι, αυτό ήταν πέρα από τη φαντασία! Μιας και το ζήσαμε όμως, απολαμβάνοντας τα τυχερά του επαγγέλματος, για να μην είμαστε και... μονοφαγάδες, ας το μοιραστούμε μαζί σας.

* Ξεκινώντας από το τέλος και από τη σκηνή που σημάδεψε την απονομή. Πώς ο Αμπιντάλ βρέθηκε με το περιβραχιόνιο στα χέρια; Εντολή Γκουαρδιόλα ήταν! Εκείνος έπιασε κοντά στην καταπακτή τον Πουγιόλ, και ο Καταλανός χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισε να ψάχνει τον Γάλλο. Ο Αμπιντάλ σάστισε, ήταν μάλλον αμήχανος, αλλά η επιμονή του Πουγιόλ και μια φιλική φάπα δεν του άφησε περιθώρια. Μεγάλη ομάδα σε όλα της η Μπάρτσα, υπερβαίνουν τα στενά ποδοσφαιρικά όρια τα θετικά μηνύματα που στέλνουν στην κοινωνία τέτοιου είδους κινήσεις.

* Ο Γκουαρδιόλα ήταν όρθιος σχεδόν από το πρώτο λεπτό. Ο Σερ Άλεξ καθόταν στη θέση του μέχρι το πρώτο τέταρτο και την πρώτη φορά που επιχείρησε να κατέβει στο χόρτο για να δώσει οδηγίες σκόρπισε ένα χαμόγελο σε όλους, αφού επιχειρούσε μάταια να περάσει τις διαφημιστικές πινακίδες. Τελικά μπήκε, όταν ανακάλυψε ότι ακριβώς δίπλα του υπήρχε ένα πορτάκι που απλά έπρεπε να το σπρώξεις!

* Διατέθηκαν 87.695 εισιτήρια στο Γουέμπλεϊ. Από αυτούς περίπου 25.000 ήταν Καταλανοί, οι 30.000 ήταν της Γιουνάιτεντ και οι υπόλοιποι 32.000 τι ήταν; Τίποτα! Κάποιοι φίλοι του ποδοσφαίρου, πολλοί ίσως που αγόρασαν εισιτήρια νωρίς και η πλειοψηφία τους ήταν καλεσμένοι χορηγών! Σαν την καλή Ford, που μας έδωσε την ευκαιρία να μπούμε στο γήπεδο και να απολαύσουμε μια ονειρική ποδοσφαιρική βραδιά...

*  Η μάχη της εξέδρας πάντως, ήταν εκ προοιμίου κερδισμένη από τους μπλαουγκράνα. Η Μάντσεστερ έχει εκατομμύρια φιλάθλους, αλλά και... ισάριθμους πατατάκηδες που απολαμβάνουν το ματς χωρίς πολλές πολλές φωνές. Οι της Μπαρτσελόνα δεν έβαλαν γλώσσα μέσα τους, αν και τα συνθήματά τους είναι λίγα, λιτά αλλά τουλάχιστον ρυθμικά. Και εκεί, κάπου στο 93’, τίμησαν για να μην χαλάσουν το έθιμο, και τη Ρεάλ ζητώντας να προσκυνήσει τους πρωταθλητές...

*  Ποδοσφαιρικά, δύσκολα μπορεί να προσθέσει κάποιος σε αυτό που είδε όλος ο πλανήτης. Απ’ όπου κι αν το δεις, πάντα περισσότεροι θα μοιάζουν οι παίκτες της Μπαρτσελόνα. Μας έκανε εντύπωση πάντως, ο φόβος που κυριαρχούσε στους ποδοσφαιριστές της Γιουνάιτεντ όταν ξεκινούσε τα σλάλομ ο Μέσι, η ανετοιμότητα του Αμπιντάλ που κρύφτηκε από την απόφαση του Φέργκιουσον να αφήσει έξω τον μοναδικό δημιουργό καταστάσεων στο ένας εναντίον ενός, Νάνι.

*  Κι ακόμα, τα καντήλια του Αμπιντάλ στον Πικέ μετά το 1-1 επειδή δεν τραβήχτηκε ο Ισπανός για να βγάλει οφσάιντ τον Γκιγκς, η ηρεμία του Γκουαρδιόλα που ήταν 90 λεπτά όρθιος και η κλωτσιά του Μέσι μόλις σκόραρε σε ένα άτυχο... μικρόφωνο που εκτοξεύθηκε δέκα μέτρα ψηλά!

*  Η επιστροφή με το μέτρο στο κέντρο του Λονδίνου είναι πάντα... επίπονη και θέλει υπομονή όταν γυρίζεις μαζί με άλλους... 90.000. Άξιζε όμως, γιατί οι Καταλανοί το γλεντούσαν, αλλά κυρίως διότι είδαμε οπαδούς της Μάντσεστερ να δίνουν το χέρι ιπποτικά στους Μπαρτσελονίστας, να μιλούν με θαυμασμό για τον αντίπαλό τους και όλοι μαζί να συμμετέχουν στο πάρτι.

*  Για τους πρωταθλητές Ευρώπης συνεχίστηκε όλο το βράδυ στο Λονδίνο με γλέντι στην Τραφάλγκαρ, στο Πικαντίλι, ακόμα και πάνω στο άγαλμα του έρωτα. Εκεί ήταν χιλιάδες Καταλανοί από την ώρα που τελείωσε το παιχνίδι, αφού δεν είχαν βρει εισιτήρια και στην αγγλική πρωτεύουσα το ισπανικό στοιχείο είναι έτσι κι αλλιώς έντονο. Όλες τις φυλές του κόσμου μπορείς να βρεις, οπαδοί της Μπαρτσελόνα δεν θα υπήρχαν;

*  Μελανό σημείο του τελικού, οι τιμές των εισιτηρίων που όρισε η UEFA και το όργιο μαύρης αγοράς και πλαστών εισιτηρίων έξω από το γήπεδο. Απελπισμένοι άνθρωποι που πλήρωσαν από 1.000 έως και 2.000 λίρες για ένα ή ζευγάρι εισιτηρίων, έφταναν στην πόρτα και ένιωθαν τη γη να καταρρέει όταν τους ενημέρωναν πως το barcode δεν αναγνωρίζεται, τουτέστιν ήταν πλαστά. Ένας Καταλανός με την κόρη του χτυπούσε το κεφάλι του στο τζάμι εκλιπαρώντας, ένα 10χρονο παιδί έκλαιγε με λυγμούς μαζί με τον μπαμπά του όταν τον πήρε να φύγουν αναζητώντας τηλεόραση. Σας αρέσουν αυτές οι εικόνες κύριε Πλατινί ή ζείτε στη γυαλά της σουίτας με τα ουίσκι και τα εδέσματα;

gazzetta.gr