Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ο Νώε έλαβε την εντολή από τον Θεό να κατασκευάσει την περίφημη Κιβωτό, στην οποία έβαλε την οικογένειά του και ένα ζευγάρι από κάθε ζώο που υπήρχε πάνω στη Γη προκειμένου να γλιτώσουν από την οργή του. Επειτα ήρθε ο κατακλυσμός. Ανάλογες εξιστορήσεις υπάρχουν σε όλες τις αρχαίες παραδόσεις του κόσμου (ανάμεσά τους και η ελληνική, με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα). Στο σύγχρονο κόσμο ο άνθρωπος δεν μπορούσε να περιμένει τη θεϊκή παρέμβαση και πολύ περισσότερο να υπολογίσει τον ακριβή χρόνο της καταστροφής. Ετσι, άρχισε ήδη να δρα προληπτικά. Το τέλος του κόσμου το έχουν προβλέψει πολλοί στο διάβα του χρόνου, μέχρι στιγμής όμως κανείς -ευτυχώς- δεν επιβεβαιώθηκε. Φυσικά ο άνθρωπος δεν μπορεί να περιμένει την επαλήθευση κάποιας από τις προφητείες και πολύ περισσότερο δεν μπορεί με ακρίβεια να γνωρίζει πόση ζωή -τουλάχιστον με τη μορφή που τη γνωρίζουμε- απομένει σε αυτόν τον ταλαίπωρο πλανήτη.
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να φροντίσει για την επιβίωσή του την κρίσιμη στιγμή. Πώς θα το επιτύχει αυτό; Μα φυσικά ακολουθώντας το παράδειγμα του Νώε, χωρίς θεϊκή παρέμβαση αυτή τη φορά, αλλά με την παρότρυνση και τη βοήθεια των επιστημόνων. Ηδη από το 2008 σε περιοχή της Αρκτικής, το Σβάλμπαρντ, που αποτελεί νορβηγικό έδαφος, λειτουργεί το Παγκόσμιο Θησαυροφυλάκιο Σπόρων (Svalbard Global Seed Vault). Πρόκειται για μια συλλογή που θέλει να αποθηκεύσει σπόρους από κάθε φυτό που υπάρχει στον πλανήτη, με σκοπό να διατηρηθεί η βιοποικιλότητα.
Είναι μια εξ ολοκλήρου υπόγεια εγκατάσταση διαμορφωμένη μέσα σε μόνιμα παγωμένο έδαφος (permafrost, παγωμένο έδαφος με θερμοκρασία κάτω των 0 βαθμών Κελσίου για περισσότερα από δύο χρόνια), που βρίσκεται σε υψόμετρο 130 μέτρων και σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το αεροδρόμιο του Λονγκιάρμπιεν. Στη συγκεκριμένη περιοχή η θερμοκρασία του εδάφους δεν ανεβαίνει ποτέ πάνω από τους -3 βαθμούς Κελσίου.
Η εγκατάσταση είναι σχεδιασμένη να αντέξει στην επαλήθευση ακόμα και του πιο ακραίου σεναρίου περιβαλλοντικής μεταβολής (συμπεριλαμβανομένων της τήξης των πάγων και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας), ακόμα και χωρίς πηγή ενέργειας για αρκετό χρονικό διάστημα. Αποτελείται από τρεις διαφορετικούς υπόγειους θαλάμους, ο καθένας από τους οποίους μπορεί να φιλοξενήσει 1,5 εκατομμύριο διαφορετικά δείγματα σπόρων (συνολικά 2,25 δισ. σπόρους), διατηρώντας εσωτερική θερμοκρασία -18 βαθμών Κελσίου. Επίσης, υπάρχουν χώροι εργασίας για διοικητικό και επιστημονικό προσωπικό.
Η πρόσβαση γίνεται μέσω ενός τούνελ μήκους 100 μέτρων, η είσοδος του οποίου είναι φτιαγμένη από ατσάλι. Το μισό τούνελ αποτελείται από έναν ατσάλινο κύλινδρο διαμέτρου 5 μέτρων που διαπερνά το παχύ στρώμα πάγου και βράχων που υπάρχουν εκεί. Στην κορυφή της εισόδου υπάρχει μια καλλιτεχνική κατασκευή η οποία αντανακλά το πολικό φως και είναι ορατή από χιλιόμετρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εγκατάσταση ολοκληρώθηκε σε χρόνο-ρεκόρ, μέσα σε μόλις δύο χρόνια (ξεκίνησε το 2006 και εγκαινιάστηκε το 2008), γεγονός που προκάλεσε προβληματισμό στις τάξεις των συνωμοσιολόγων. Σήμερα φιλοξενεί περισσότερα από 268.000 δείγματα σπόρων.
Η Ώρα της «Κρίσης»
Στόχος της σύγχρονης αυτής κιβωτού είναι η επιβίωση του ανθρώπου μετά από μια μεγάλη φυσική ή άλλη καταστροφή. Οπου «άλλη καταστροφή» βάλτε την αυτοκαταστροφική τάση του ανθρώπου και τις συνέπειες που θα προκύψουν από έναν ενδεχόμενο πυρηνικό, βιολογικό ή άλλου είδους πόλεμο που θα προκαλέσει μεγάλες περιβαλλοντικές ανακατατάξεις και αλλαγές στη ζωή του πλανήτη όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Μέχρι την ημέρα που θα συμβεί η καταστροφή, οι σπόροι αυτοί θα αναπαράγονται και θα αντικαθίστανται στους αποθηκευτικούς χώρους. Οταν η καταστροφή συμβεί, οι σπόροι θα είναι διαθέσιμοι στους δικαιούχους τους, τις χώρες και τα ιδρύματα, δηλαδή, που τους έχουν στείλει στην εγκατάσταση. Ουσιαστικά στους εκπροσώπους τους που θα έχουν επιβιώσει. Στη χειρότερη περίπτωση τους σπόρους θα τους βρουν οι τυχόν εναπομείναντες άνθρωποι. Αυτοί θα τους καλλιεργήσουν για να δημιουργήσουν τροφή και να επιβιώσουν. Η κιβωτός λειτουργεί υπό την αιγίδα του νορβηγικού υπουργείου Γεωργίας και Τροφίμων, με την υποστήριξη και την ενεργό συμμετοχή πολλών χωρών και ιδρυμάτων.
Ιδιωτικές Κιβωτοί
Μπορεί λοιπόν να εξασφαλίστηκε σε ένα βαθμό η τροφή του ανθρώπου, με τον ίδιο όμως τι γίνεται; Προς το παρόν κανένας επίσημος φορέας ή κυβέρνηση δεν έχει λάβει μέριμνα για τη δημιουργία κάποιου είδους κιβωτού που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του ανθρώπινου είδους σε περίπτωση παγκοσμίου κλίμακας καταστροφής.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν διάφορες εταιρίες που δημιουργούν ιδιωτικά υπόγεια καταφύγια με προδιαγραφές και υποδομή επιβίωσης για ικανό, όπως διατείνονται, χρονικό διάστημα μετά από ένα κατακλυσμιαίο γεγονός, είτε αυτό έχει ως βάση φυσικό φαινόμενο είτε ανθρώπινη παρέμβαση, όπως είναι ένας πυρηνικός πόλεμος.
Μια από αυτές, η Vivos, έχει ήδη ξεκινήσει τη δημιουργία δικτύου καταφυγίων σε όλες τις Πολιτείες των ΗΠΑ και παράλληλα την καμπάνια για την πώληση θέσεων σε αυτές. Το σλόγκαν της εταιρίας αφοπλιστικό: «Ο Νοστράδαμος το προέβλεψε, οι Μάγιας και η Βίβλος επίσης. Αν η κυβέρνηση το ξέρει και εμείς όχι; Τι κάνουμε;». Στην ιστοσελίδα της, www.terravivos.com, η εταιρία αναλύει όλες τις πιθανές πηγές και προφητείες μιας παγκόσμιας καταστροφής, παρουσιάζει μέσω εικονικού βίντεο τις υπό κατασκευή εγκαταστάσεις και προτρέπει τον επισκέπτη να κλείσει άμεσα θέση για τον ίδιο και την οικογένειά του, με το αζημίωτο φυσικά.
Δημόσια Καταφύγια
Η μόνη χώρα που φέρεται να λαμβάνει κάποια μέριμνα για τη διάσωση των πολιτών της φέρεται να είναι η Ρωσία. Οπως μετέδωσε πριν από μερικούς μήνες το πρακτορείο RIA Novosti, η ρωσική κυβέρνηση έχει δώσει εντολή για την κατασκευή 5.000 νέων καταφυγίων μέχρι το 2012 στην περιοχή της Μόσχας. Το πρόγραμμα κατασκευής έχει μάλιστα το χαρακτήρα του κατεπείγοντος, καθώς σύμφωνα με το πρακτορείο τα υπάρχοντα καταφύγια επαρκούν μόνο για το μισό πληθυσμό της πόλης.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την κατασκευή καταφυγίων κάτω από κάθε κτίριο και ελεύθερο χώρο (πάρκα κ.λπ.) σε βάθος 10-15 μέτρων σε όλη την πόλη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη από τη δεκαετία του 1930 η Μόσχα διέθετε ευρύ δίκτυο καταφυγίων που έφταναν τις 7.000, ενώ οι σταθμοί του μετρό είχαν κατασκευαστεί βαθιά στο έδαφος έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως καταφύγια. Κατά τη δεκαετία του 1990 πολλά από τα καταφύγια που είχαν κατασκευαστεί πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πέρασαν στην ιδιοκτησία ιδιωτών οι οποίοι τα μετέτρεψαν σε αποθήκες, χώρους στάθμευσης, ακόμα και εστίασης.
Η Αναβίωση της Φρενίτιδας;
Οι θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τη δημιουργία του Παγκόσμιου Θησαυροφυλακίου Σπόρων, τις ιδιωτικές εταιρίες κατασκευής καταφυγίων και την κατασκευή δημόσιων καταφυγίων στη Ρωσία παραπέμπουν στη φρενίτιδα που είχε καταλάβει τους κατοίκους των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του λεγόμενου Ψυχρού Πολέμου. Περιοδικά και εφημερίδες στις ΗΠΑ προέτρεπαν τους οικογενειάρχες να κατασκευάσουν το δικό τους καταφύγιο στην αυλή τους προκειμένου να σώσουν τους δικούς τους ανθρώπους σε περίπτωση πολέμου με τη Σοβιετική Ενωση.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως πολύ γνωστά περιοδικά, όπως το «Popular Mechanics», δημοσίευαν εκτενή ρεπορτάζ με οδηγίες τύπου «Φτιάξ’ το μόνος σου» για τη δημιουργία καταφυγίων. Τα ρεπορτάζ πλαισιώνονταν με σχέδια και φωτογραφικό υλικό που απεικόνιζε την οικογενειακή ζωή να συνεχίζεται απρόσκοπτα, στην ασφάλεια του καταφυγίου που είχε κατασκευάσει ο πατέρας της οικογένειας.
Δεν χρειάζεται όμως να είναι κανείς ειδικός για να διαπιστώσει την ανθεκτικότητα αυτών των κατασκευών. Αν κρίνει κανείς από τις φωτογραφίες, δύσκολα κάποιο από αυτά τα καταφύγια θα άντεχε σε έναν πυρηνικό πόλεμο, που ήταν και ο κυρίαρχος φόβος εκείνη την εποχή.
Πολύ Κακό για το Τίποτα ή Μήπως Όχι;
Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί τόσος ντόρος και ενδιαφέρον για τη δημιουργία καταφυγίων – κιβωτών για την επιβίωση των ανθρώπων και την εξασφάλιση της τροφής τους. Μήπως πλησιάζει κάποια καταστροφή, ο χρόνος έλευσης της οποίας δεν έχει γίνει ευρέως γνωστός για λόγους διατήρησης της κοινωνικής γαλήνης και αποφυγής πρόκλησης πανικού και χάους; Μήπως κάποιοι ξέρουν και δεν μας το λένε, αλλά ανεπισήμως προετοιμάζονται για να σώσουν ό,τι μπορούν από το ανθρώπινο είδος; Σύμφωνα με κάποιες θεωρίες, ναι, αυτό ακριβώς συμβαίνει αλλά κανείς δεν μπορεί να το αποδείξει.
Βέβαια στον κόσμο των θεωριών συνωμοσίας μπορεί κανείς να συναντήσει αρκετά παλαβά σενάρια, με χαρακτηριστικότερο εκείνο που είχε κυκλοφορήσει στη δεκαετία του 1970. Επρόκειτο για ένα ντοκιμαντέρ και ένα βιβλίο με τον τίτλο «Εναλλακτική Λύση 3», το οποίο έφερε τις ΗΠΑ και την πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ να έχουν εκπονήσει σχέδιο φυγάδευσης της επιστημονικής και πολιτικής ελίτ σε ειδικές βάσεις στη Σελήνη και τον Αρη(!), καθώς το τέλος του κόσμου πλησίαζε. Τελικά αποδείχθηκε ότι η «Εναλλακτική Λύση 3» ήταν μια καλοστημένη απάτη των δημιουργών της.
Θεωρίες, λοιπόν, υπάρχουν πολλές, το μόνο σίγουρο και χειροπιαστό, όμως, είναι το γεγονός ότι έχουν αρχίσει ήδη να λαμβάνονται μέτρα επιβίωσης του ανθρώπινου είδους. Και κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι λαμβάνονται χωρίς αφορμή…
Στέλιος Φωκάς
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Φαινόμενα” )
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου