Ο «χαμαιλέοντας» Λοβέρδος, οι «ανήσυχοι» και ο χαμένος «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός»

Του Δημήτρη Μπεκιάρη-

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τον Ιανουάριο του 2011, όταν ο Ανδρέας Λοβέρδος σε συνέντευξη, την οποία παραχωρούσε σε ραδιοφωνικό σταθμό επέλεγε να επαναλάβει με εμφατικό τρόπο ότι «είμαι σημιτικός». Ο υπουργός υγείας, αν και υπήρξε ένας εκ των πρώτων και πρόθυμων υποστηρικτών του μνημονίου.

Προχώρησε με πρωτοφανή τρόπο σε νουθεσίες προς τον πρωθυπουργό, απαντώντας στο πρωθυπουργικό κλισέ ότι «θα προχωρήσω με όσους θέλουν και μπορούν», έχει επιλέξει εδώ και χρόνια τον πολιτικό του αυτοπροσδιορισμό.

Δεν έχει δηλώσει «σοσιαλιστής», ούτε καν «εκσυγχρονιστής», αλλά έχει επιλέξει να αυτοπροσδιορίζεται ως «σημιτικός». Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι αποτελεί ευπροσάρμοστο στις συνθήκες πολιτικό πρόσωπο.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει καταστήσει εδώ και καιρό απολύτως γνωστά τα αίτια για την εμπλοκή του στα πολιτικά πράγματα, αφού όπως ο ίδιος έχει δηλώσει ο Κώστας Σημίτης αποτέλεσε την αιτία ώστε να εγκαταλείψει την ακαδημαϊκή του καριέρα.

Τον περασμένο Ιανουάριο, σε μία χρονική συγκυρία στην οποία χάσμα χώριζε τον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου από τον τέως πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, είχε επιλέξει να διαχωρίσει με διακριτικό τρόπο τη θέση του από τον Γιώργο Παπανδρέου, άρα και σε έναν μικρό βαθμό από την κυβερνητική πολιτική, υποστηρίζοντας τον Κώστα Σημίτη με αφορμή τα όσα είχε γράψει τότε σε άρθρο του σε γνωστή εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας.

Χθες, ο Ανδρέας Λοβέρδος επέλεξε μια συγκυρία δύσκολη για την κυβέρνηση, κρίσιμη για την οικονομία και την πολιτική κατάσταση και κυρίως μία χρονική συγκυρία στην οποία η χώρα βάλλεται πανταχόθεν, ώστε μέσω διαγγέλματος να δώσει συμβουλές αναφορικά με τους τρόπους μέσω των οποίων μπορεί να βελτιωθεί η απόδοση της κυβέρνησης στο πεδίο της υλοποίησης της πολιτικής της για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Η παρέμβαση Λοβέρδου αφορά επίσης στις πρωτοβουλίες τις οποίες πρέπει να αναλάβει ο ίδιος ο πρωθυπουργός ώστε να ελέγξει καλύτερα το ανθρώπινο δυναμικό της κυβέρνησης και κυρίως τους υπουργούς.

Ο κ. Λοβέρδος, τάχθηκε, υπέρ της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος από τα 3/5 της βουλής και όχι από την απλή πλειοψηφία των 151 βουλευτών και υποστήριξε ότι το επικαιροποιημένο μνημόνιο πρέπει να φέρει την υπογραφή όλων των υπουργών και όχι μόνο του υπουργού Οικονομικών κου Γιώργου Παπακωνσταντίνου σε μία περίοδο που τίθεται το δίλημμα «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μέχρι το 2015 ή νέο μνημόνιο».

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, στον οποίο κάποιοι εντός κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ, σε κλειστές συζητήσεις που διεξάγονται, καταλογίζουν ήδη πολιτικό χαμαιλεοντισμό, άλλοι καιροσκοπισμό και άλλοι διακρίνουν εκδήλωση αρχηγικών φιλοδοξιών, είναι βέβαιο ότι δεν προχώρησε στην εκτόξευση των «ρουκετών» του χωρίς να έχει υπολογίσει τις συνέπειες και κυρίως χωρίς να έχει πραγματοποιήσει τους υπολογισμούς του.

Ωστόσο μεγάλη εντύπωση προκάλεσε εξ αρχής η χαλαρότητα με την οποία αντιμετώπισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γιώργος Πεταλωτής τις διαγγελματικού τύπου αναφορές του κου Λοβέρδου. Σε άλλες εποχές η απάντηση στο ξέσπασμα του κου Λοβέρδου με δηλώσεις «Εγώ σε νεφελώδεις και αντιφατικές πολιτικές δεν έχω θέση. Θέτω τον εαυτό μου στη διάθεση του πρωθυπουργού» , θα ήταν οπωσδήποτε η εξής: «όποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει ας κατέβει από το τρένο».
Και όλα αυτά βέβαια, πριν από αρκετά χρόνια επίσης, θα συνέβαιναν στο πλαίσιο του ιδιότυπου «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», ο οποίος χαρακτήριζε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

«Θέλει να γίνει χαλίφης»

Πριν από λίγες ημέρες, δηλαδή πριν από την ανοικτή πολιτική παρέμβαση Λοβέρδου, κύκλοι, οι οποίοι πρόσκεινται στην Ιπποκράτους, ανέφεραν ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος προετοιμάζεται με κάποιον τρόπο ώστε να χρησιμοποιήσει αυτή την περίοδο ως αφετηρία για την εκδήλωση των αρχηγικών του φιλοδοξιών, βάσει συγκεκριμένου προγραμματισμού.

Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται τώρα ότι ακολουθεί ήδη στρατηγική παρόμοια με εκείνη, την οποία είχε ακολουθήσει ο Κώστας Σημίτης τη χρονική περίοδο 1993 – 96 και η οποία τελικά τον οδήγησε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια στην πρωθυπουργία.

Άγνωστο είναι αν η κινητικότητα, η οποία το τελευταίο χρονικό διάστημα, διαπιστώνεται στους κύκλους εκείνων των πολιτικών προσώπων εντός ΠΑΣΟΚ, τα οποία είχαν στηρίξει το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του Κώστα Σημίτη, είναι τυχαία ή όχι.

Πάντως κύκλοι, οι οποίοι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις υποστηρίζουν ότι σε μία συγκυρία στην οποία δημοσκοπήσεις όπως αυτή της GPO και άλλες, οι οποίες δεν έχουν δει ακόμη το φως της δημοσιότητας και διενεργούνται για λογαριασμό συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων ή καστών της πολιτικής ζωής, δείχνουν ότι τουλάχιστον το 50% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ κρίνει αρνητικά την πολιτική της κυβέρνησης, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος έχει ήδη, εδώ και καιρό, γνώση αυτών των τάσεων, θέτει, με το διάγγελμά του, την αφετηρία του χρονοδιαγράμματος, ώστε να εμφανιστεί ως ενδοκυβερνητικός, έστω και εκ των υστέρων εκφραστής εκείνων των δυνάμεων εντός του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες αντιτίθενται είτε στην γενικότερη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης, είτε στην αποτελεσματική διαχείριση και στον έλεγχο του δυναμικού της κυβέρνησης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Το υποθετικό σχήμα, το οποίο με κεφαλή τον Ανδρέα Λοβέρδο φιλοδοξεί ως εναλλακτικός εσωκομματικός πόλος να ηγηθεί στο μέλλον του Κινήματος έχει ένα σαφή μεσοπρόθεσμο στόχο: να απορροφήσει ή να συμπυκνώσει σε πρώτη φάση αυτή τη δυναμική και στη συνέχεια κατόπιν επεξεργασίας να τη διοχετεύσει υπό τη μορφή εσωκομματικής αντιπολίτευσης σε βάρος του ίδιου του πρωθυπουργού κου Γιώργου Παπανδρέου μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς τα πολιτικά σχέδια του Ανδρέα Λοβέρδου φαίνεται ότι είναι ευρύτερα από ένα πολιτικό φλέρτ, το οποίο στις αρχές του έτους ξεκίνησε να έχει ο υπουργός υγείας μόνο με τους εκσυγχρονιστές.

Ταυτόχρονα απλή διαπίστωση συνιστά το γεγονός ότι η παρέμβαση Λοβέρδου ήρθε λίγες ημέρες μετά την παρέμβαση Σημίτη υπέρ της αναδιάρθρωσης του χρέους, η οποία μέσα στον Απρίλιο είχε προκαλέσει την ενόχληση του Μεγάρου Μαξίμου.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γιώργος Πεταλωτής δεν έδειξε, προς το παρόν ανήσυχος για την πρωτοφανή παρέμβαση Λοβέρδου, μέσα σε μία πραγματική καταιγίδα εξελίξεων, με το «νέο μνημόνιο», όπως λέγεται, να βρίσκεται προ των πυλών, τις πολιτικές παρεμβάσεις να εκτιμάται ότι θα ενταθούν σταδιακά στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, με τους δανειστές να πιέζουν ακόμη περισσότερο την ελληνική κυβέρνηση, δοκιμάζοντας ταυτόχρονα τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, και με τους οίκους αξιολόγησης να προχωρούν σε νέες υποβαθμίσεις την ίδια στιγμή που επαναφέρονται σενάρια για επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην δραχμή.

Αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ανησυχεί (που θα έπρεπε) για την πολιτική παρέμβαση Λοβέρδου, ο οποίος με πρωτοφανή τρόπο ως μέλος του υπουργικού συμβουλίου απευθύνθηκε στον πρωθυπουργό, τότε είναι βέβαιο ότι ανησυχούν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι στο παρασκήνιο λέγεται ότι εποφθαλμιούν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και εκτιμάται ότι θα εκδηλώσουν τις πολιτικές τους βλέψεις στο μέλλον . Ποιοι είναι αυτοί; Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Γιάννης Ραγκούσης.

newscode