Οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι έδωσαν στον αστροφωτισμένο νυχτερινό ουρανό και στο έναστρο διάστημα το όνομα «Κόσμος», που σημαίνει κόσμημα ή διακόσμηση, επειδή τα άστρα στολίζουν τον ουρανό σαν λαμπερά κοσμήματα…
Με τη λέξη Κόσμος εννοούσαν τον έναστρο ουρανό…
Το παράξενο-παράδοξο της υπόθεσης είναι πως με την πάροδο των αιώνων η λέξη κόσμος στα «σύγχρονα» ελληνικά κατέληξε να σημαίνει τη Γη, τον «κόσμο» μας, την ανθρωπότητα, τους πολλούς ανθρώπους και γενικώς τον γνωστό-κατανοητό κόσμο μας, κι ακόμη και το επίθετο κοσμικός σημαίνει τον κοινωνικό άνθρωπο-celebrity και όχι τον διαστημάνθρωπο…
Μια λέξη που ξεκίνησε να σημαίνει το διάστημα, τα άστρα, το εξωανθρώπινο, το θαυμαστό μεν αγνωστο και ανεξερεύνητο(μέχρι τότε) δε, κατέληξε να νοείται ως το γήινο, το ανθρώπινο, το κοινωνικό, το αντιληπτό…
Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουμε να ονομάζουμε τους αστροναύτες ως κοσμοναύτες. Η λέξη Cosmos και cosmic,στα αγγλικά, παραδόξως διατηρούν την αυθεντική ελληνική έννοια τους.
Ο «γύρος του κόσμου» δεν σημαίνει πια την εξερεύνηση του ορατού Σύμπαντος που γυρίζει και περιστρέφεται από πάνω μας, αλλά τον γύρο της Γης και τούτο αποτυπώνει ξεκάθαρα την εννοιολογική και γνωσιολογική πτώση του ανθρώπου, που έχει χάσει τον μακρόκοσμο και θεωρεί ως κόσμο τον μικρόκοσμο(και ενίοτε θεωρεί ως κόσμο τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του)…
Με Σεβασμό….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου