Γελάνε οι Βούλγαροι με το χάλι μας (και καλά κάνουν)

Χαίρονται οι Βούλγαροι με τις δυσκολίες των Ελλήνων. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια ελεύθερη μετάφραση των όσων δήλωσε ο Βούλγαρος υπουργός Οικονομικών στη γερμανική εφημερίδα “Die Welt”. Τι ακριβώς είπε ο κ. Ντιάνκοφ; Ότι οι συμπατριώτες του έκαναν για χρόνια θυσίες προκειμένου να διατηρηθεί το χρέος τους στα χαμηλότερα επίπεδα στην Ευρώπη (16% του ΑΕΠ το 2010), αλλά κοίταζαν με φθόνο το επίπεδο διαβίωσης των Ελλήνων γειτόνων τους.

Στη Βουλγαρία ο μέσος μισθός, ενός δασκάλου με 10ετή υπηρεσία, δεν ξεπερνά τα 500 ευρώ. Επίσης, ένας καφές στη Σόφια δεν κάνει ούτε 1 ευρώ, ενώ με 12-13 ευρώ μπορούν να φάνε δύο άτομα σε ένα αρκετά καλό εστιατόριο. Αντίστοιχα χαμηλά, σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, είναι και τα ενοίκια. Που σημαίνει ότι οι μισθοί τους συμβαδίζουν με τις τιμές τους, δεν υπάρχει ανισορροπία.

Το Γενάρη του 2009 πήγα στη Βουλγαρία, στη Σόφια και στο Πλόβντιβ, μ’ ένα φίλο. Μαζί μας και δεκάδες χιλιάδες Έλληνες τουρίστες, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έκανε μπαμ από μακριά. Ήταν οι φωνακλάδες που έπιαναν ο καθένας από δυό καρέκλες σα να ήταν σπίτι τους, εκείνοι που άνοιγαν με άνεση το πορτοφόλι, έβγαζαν ένα μάτσο ευρώ και τα μέτραγαν επιδεικτικά, εκείνοι που κοιτούσαν με λαιμαργία τις γυναίκες και με αποδοκιμασία τους άνδρες. Μια συμπεριφορά μικροαστική, φτωχομπινεδιάρικη και νεοπλουτίστικη μαζί, του στιλ «εγώ βγάζω 1.200 ευρώ ρε, τι να μας πεις κι εσύ με τα 400 σου. Σε πουλάω και σ’ αγοράζω».

Από την άλλη, δεν είναι ανάγκη να δει κανείς τους Έλληνες στη Βουλγαρία (ή στη Ρουμανία κ.λπ.) για να συναντήσει την ίδια συμπεριφορά. Έλεγε ένας φίλος που μεγάλωσε σε επαρχιακή πόλη: «Λίγο διαφορετικός να είσαι, να ντύνεσαι λίγο διαφορετικά, να μπορείς να τη βγάζεις και με τα λίγα, αμέσως είσαι περίεργος αν όχι περιθώριο. Αν όμως έχεις πάρε δώσε με λεφτά, ακόμα και βλάχος και αμόρφωτος να είσαι, respect, σεβασμός από όλους». Φτάσαμε στο σημείο να κρίνουμε τους άλλους από το πόσα λεφτά βγάζουν. Από το τι αυτοκίνητο έχουν, από το αν φοράνε γνωστή μάρκα παντελόνι. Στην ελαφρότητα της ευημερίας που βασίζεται στη βιτρίνα, η οποία πολλές φορές αγοράστηκε με δανεικά. Γι’ αυτό, καλά κάνουν οι Βούλγαροι και γελάνε με το χάλι μας. Όταν θα γελάσουμε κι εμείς, θα έχουμε κάνει μια αρχή. 

Παρατήρηση: Πόσο ταιριάζουν αυτές οι συμπεριφορές με το χωριό μας  ... !!!

από το AthensVoice.gr