«Όποιος σκέπτεται σήμερα, σκέπτεται ελληνικά, έστω κι αν δεν το υποπτεύεται».Jacqueline de Romilly.
Τόν Σεπτέμβριο του 2009 συνετελέσθη, η μεγαλύτερη πολιτική απάτη εις βάρος του Ελληνικού εκλογικού σώματος, με στόχο, κατά πρώτον την περιθωριοποίηση του λαού, και την επιβολή οικονομικής κατοχής και εξάρτησης για τα επόμενα 30 χρόνια, κατά δεύτερον....
Σε αυτήν την πολιτική απάτη, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, βασιλείς και μονομάχοι, συνετάχθησαν, εκτός εξαιρέσεων, υπέρ μιάς πολιτικής θέσης, ώς στρατηγικής Εθνικής επιλογής, της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, με όποιο κόστος συνεπάγεται αυτή η θέση, διαγκωνιζόμενοι περί του ποιός θα εξυπηρετήση καλύτερα τα συμφέροντα, είτε Εθνικά είτε ιδιωτικά, ξένων πρός την πατρίδα μας.
Η υποστήριξη αυτής της Εθνικής στρατηγικής επιλογής δεν γίνεται άκριτα, ούτε εν ονόματι οποιουδήποτε κόστους.
Ομολογώ ότι η απόλυτη και δογματική αντιμετώπιση και υποστήριξη αυτής της θέσης, δεν συνεπάγεται αυτόματα την αποδοχή κυρώσεων και επιπτώσεων οι οποίες βάζουν σε “κίνδυνο” βασικές και θεμελειώδεις αρχές και αξίες του Έθνους μας, όπως π.χ. της Εθνικής κυριαρχίας και της γνήσιας λαικής κυριαρχίας τον πυρήνα της δημοκρατίας.
Όταν οι κυρίαρχες διιστάμενες πολιτικές θέσεις περί της παραμονής της χώρας μας στην Ευροζώνη και της αποχώρησής της απο αυτήν, εχουν ή δίνουν οφέλη με ελάχιστη διαφορά μεταξύ των,στην χώρα μας, οφείλουμε να εξετάσουμε εναλλακτικές πολιτικές και όχι μονολιθικές επιλογές ατεκμηρίωτες, εξυπηρετούσες την αστική τάξη και μόνον αλλά την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Η Εθνική κυριαρχία ή αλλιώς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, με την ευρύτερη έννοια του όρου, αλλά και την στενή του όρου έννοια, αποτελεί κεκτημένο αγαθό και προνόμιο του Ελληνικού Έθνους, μέσα απο αγώνες Εθνικής επιβίωσης αιώνων.
Είναι αντικείμενο συναλλαγής ή ανταλλαγής ένα τέτοιο αγαθό ή προνόμιο, αυτό το δικαίωμα, πολύ δε περισσότερο μπορεί να αποτελεί αντικείμενο εκχώρησης ή παραχώρησης σε οποιονδήποτε ;;;
Προφανώς όχι.
Ο Ελληνικός λαός, ώς κληρονόμος και εγγυητής μιάς Ιστορίας περίπου 4000 ετών, διατηρεί το δικαίωμα της κληροδοτήσεως, αυτού που σήμερα ονομάζουμε Ελληνικό πολιτισμό με τίς αρχές, αξίες και τούς κανόνες της ηθικής, οι οποίες τον συνοδεύουν, στίς επόμενες γενιές των Ελλήνων.
Σε μια τέτοια οπτική, «οι Έλληνες» ενσαρκώνουν τις αξίες για τις οποίες η ανθρωπότητα, και πάντως σίγουρα η Δύση, έχει κάθε λόγο να είναι υπερήφανη.
Επομένως η διαπίστωση της συρρίκνωσης της επιρροής του Ελληνικού πολιτισμού στον σημερινό κόσμο, ισοδυναμεί με επικίνδυνη οπισθοχώρηση του ανθρώπινου πολιτισμού.
Οι Έλληνες έδωσαν το παρόν σε όλους τούς “αγώνες” της ανθρωπότητος ενάντια στον ολοκληρωτισμό, στην στέρηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών, για την Ελευθερία και την Δημοκρατία.
Η συμπεριφορά της Δύσης απέναντι σε έναν λαό ο οποίος εφήυρε την ουσία και την ονομασία της Δημοκρατίας, έπρεπε να διαπνέεται απο τουλάχιστον σεβασμό και ευγένια.
Δυστυχώς η εντύπωση η οποία μου δίνεται, μέχρι στιγμής, είναι της στυγνής οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης της χώρας μου απο τούς “φίλους” και ‘εταίρους” μας.
Η Ελλάδα βρέθηκε σε κατάσταση πτώχευσης το 2009, δηλαδή κατάσταση αδυναμίας χρηματοδότησης του τρέχοντος ελλείμματος, αδυναμίας αναχρηματοδότησης του χρέους και πληρωμής των ελληνικών κρατικών ομολόγων που έληγαν τον επόμενο χρόνο, ομόλογα που κατείχαν κατά ένα μέρος εγχώριες τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, κλπ, και κατά ένα μέρος φορείς και τράπεζες του εξωτερικού.
Η κατάσταση πτώχευσης στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι στιγμής, δεν έχει εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με τη βοήθεια ενός «μηχανισμού στήριξης» που δημιουργήθηκε από τη λεγόμενη «Τρόικα», μέρος του οποίου η εν λόγω σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης (μνημόνιο Ι).
Στις 3 Μαΐου 2010 η Ελλάδα αιτήθηκε 120 δις €, από τις υπόλοιπες (15) χώρες του Ευρώ, εκ των οποίων τα 30δις € από το (ΔΝΤ). Την αίτηση συνόδευαν 3 συνημμένα μνημόνια:
1. "Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής" (ΜΟΧΠ),
2. "Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης" (ΤΜΣ) και
3. "Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής" (ΣΠΟΠ).
Υπογράφοντες για την ελληνική πλευρά είναι ο Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος Γεώργιος Προβόπουλος.
Στις 8 Μαΐου 2010 εγκρίθηκε "Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης" ("Loan Facility Agreement") με τις χώρες του Ευρώ και "Διακανονισμός Χρηματοδότησης Αμέσου Ετοιμότητας" ("Stand-by Agreement") με το ΔΝΤ. Το σύνολο αυτών των συμφωνιών ονομάζεται συχνά για συντομία "Μνημόνιο Ι".
Η μετατροπή δανείων οφειλομένων σε Ιδιώτες σε δάνεια οφειλομένων σε κράτη, αλλάζει αυτόματα την ποιότητα του χρέους και τίς δυνατότητες χειρισμού του, όπως επίσης τις Εθνικές συμμαχίες και συνεργασίες, αποκλείοντας μεγάλο μέρος και ενισχύοντας μονομερώς σημαντικά κάποιες.Ο προσανατολισμός αυτός έχει ώς αποτέλεσμα η χώρα να κινδυνεύει να μπεί σε Εθνικές περιπέτειες, εξυπηρετώντας μονοσήμαντα συγκεκριμένα συμφέροντα.
Στίς 9 φεβρουαρίου 2012 συνετάχθη το “μνημόνιο ΙΙ”, η δεύτερη "Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής", ύψους 130 δις € περιέχοντας συγκεκριμένες δράσεις και μέτρα.
Η σύναψη δανειακών συμβάσεων μεγάλου οικονομικού αντικειμένου (130 δις), με τελικό εναπομένων όφελος 19% (25 δις περίπου), για το Ελληνικό δημόσιο, με αντάλλαγμα την επικυριαρχία και επιτροπεία της χώρας, εκχωρώντας την Εθνική κυριαρχία της χώρας, σε συνδοιασμό, με την σύγχρονη κατάργηση της λαικής κυριαρχίας στο εσωτερικό της, στίς 11 νοεμβρίου 2011, με το “πολιτικό πραξικόπημα” της αλλαγής πρωθυπουργού και κυβέρνησης, χωρίς εκλογές, χωρίς την δημοκρατική νομιμοποίηση τους, όπως επιβάλλει το Ελληνικό σύνταγμα, αποτελεί πράξη Εσχάτης Προδοσίας, απο αυτούς οι οποίοι συμμετείχαν στην σύλληψη και εφαρμογή αυτής της “πολιτικής εκτροπής” στην χώρα.
Επιβάλλοντας την ανάλγητη νεοφιλελεύθερη πολιτική, καταργώντας το κοινωνικό κράτος, φτωχοποιήται βίαια η Ελληνική κοινωνία με εσωτερική υποτίμηση επιτυγχάνουν οι πιστωτές-τοκογλύφοι σε αγαστή συνεργασία με τούς ντόπιους υπαλλήλους τους, την επίτευξη του στόχου της αύξησης της “ανταγωνιστικότητας” της Ελληνικής οικονομίας.Προφάσεις εν αμαρτίαις!!!
Ουσιαστικά πλιατσικολογούν σε βάρος της “προίκας” των Ελλήνων, καθιστώντας την Ελλάδα προτεκτοράτο τους.
Εδώ και 35 χρόνια το χρέος της Ελλάδος έβαινε συνεχώς αυξανόμενο και ουδείς “πολιτικός” αυτής εδώ της χώρας, συγκινήθηκε, και έπραξε το παραμικρό για να μήν συμβεί το “μοιραίον”, όταν η χώρα πήγαινε ολοταχώς στον “γκρεμό”.
Και σήμερα με περίσσιο θράσσος επανέρχονται οι ίδιοι, αυτοί οι οποίοι μας κυβερνήσαν εδω και 35 χρόνια, ώς “πρόθυμοι σωτήρες” να μας ξανασώσουν.
Η λογοδοσία είναι κορυφαία στιγμή της δημοκρατικής διαδικασίας, ποιος θα λογοδοτήσει στο εκλογικό σώμα στις επόμενες εκλογές, όποτε και άν γίνουν;
Ο κύκλος της διαχείρισης της εξουσίας στην κοινοβουλευτική δημοκρατία κλείνει όταν ο εκλεγμένος πρωθυπουργός, στίς επόμενες εκλογές λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα του κατα τον χρόνο άκσησης, της κατ’εντολήν του λαού, εξουσίας του.
Εν προκειμένω ποιός θα λογοδοτήσει ;;;
O κ. Λ.Παπαδήμος ή ο κ. Ε.Βενιζέλος ;;;
Το απόλυτο θράσσος!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου