Η κρίσιμη ημερομηνία της 25ης Μαρτίου πλησιάζει... Πολλούς αιώνες πριν, το 44 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρ αγνόησε την προειδοποίηση του μάντη για τη συμφορά που τον ανέμενε κατά «τας ειδούς του Μαρτίου» και δολοφονήθηκε από τους φίλους του... Εμείς δεν χρειαζόμαστε ούτε μάντεις ούτε οιωνοσκόπους ούτε έγκυρους οικονομικούς αναλυτές. Έχουμε ήδη εγκλεισθεί στο «σιδερένιο κλουβί» του ΔΝΤ και των Τραπεζών και δεσμοφύλακές μας είναι οι «φίλοι» του πρωθυπουργού, με προεξάρχοντα τον περιβόητο κ. Στρος-Καν.
Όσο για τις σύγχρονες «ειδούς του Μαρτίου», στις 25 του μήνα ξεκινά μια κρίσιμη ιστορική διαδικασία, που θα καθορίσει το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης. Η επίσημη αναγνώριση και υιοθέτηση από τις ευρωπαϊκές πολιτικοοικονομικές ελίτ του δόγματος ότι ο νεοφιλελευθερισμός συνιστά το μοναδικό υπόδειγμα οικονομικής δράσης, κοινωνικής οργάνωσης και σκέψης –αναγνώριση που θα πραγματοποιηθεί μέσω του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας» και των αρχών συγκρότησης και λειτουργίας του «μηχανισμού στήριξης»– διαμορφώνει μια νέα, άκρως αρνητική προοπτική για την Ευρώπη.
Το «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» και ο «μηχανισμός στήριξης» οικοδομούν τους ιστορικούς όρους για τον «εγκλεισμό» των ευρωπαϊκών λαών και των πλέον αδύναμων οικονομιών της Ευρωπαϊ κής Ένωσης στο «σιδερένιο κλουβί» των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών μηχανισμών. Έξω από το «κλουβί» θα βρίσκεται η Γερμανία, στο πλευρό των μηχανισμών αυτών, και θα οικοδομεί την κυριαρχία της στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ό,τι δεν κατάφερε, δηλαδή, μέσα από δύο παγκόσμιους πολέμους...
Η Ελλάδα οδηγείται σιδηροδέσμια από το ένα «κλουβί» στο άλλο... Όπως έχουν εξελιχθεί τα γεγονότα, το πρόβλημα του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του είναι πώς θα φτάσουμε, πώς θα αντέξει η χώρα, μέχρι το 2013, οπότε υπολογίζεται να τεθεί σε εφαρμογή ο «μηχανισμός στήριξης»...
Το Μνημόνιο απέτυχε πλήρως και οδηγεί μήνα με το μήνα στη διάλυση και στο μαρασμό της παραγωγικής - οικονομικής μας δομής. ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΑΡΑΓΕΙ ΝΕΟ ΧΡΕΟΣ και διαμορφώνει ένα πλήρες αδιέξοδο. Πέραν των δόσεων του ποσού των 110 δις ευρώ, μέχρι το 2013 χρειαζόμαστε επιπλέον 40 με 50 δις ευρώ, δηλαδή ένα νέο επαχθή δανεισμό... Αυτό ήταν το αίτημα που διατύπωσε ο Γ. Παπανδρέου προς την κυρία Άνγκελα Μέρκελ στην πρόσφατη συνάντησή τους, για να εισπράξει την αρνητική στάση της και να ακούσει τις «παραινέσεις» της για νέα αυστηρά μέτρα και «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας.
Ο «μηχανισμός στήριξης» με τους δεσμευτικούς όρους που θα επιβάλει στο «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» θα διαμορφωθεί σε ένα μόνιμο Μνημόνιο ευρωπαϊκού χαρακτήρα, με τη συνεχή παρουσία και παρέμβαση μάλιστα του ΔΝΤ. Δεν θα αποτελέσει μια διέξοδο, μια «λύση σωτηρίας» για τη χώρα μας, αλλά ένα αναβαθμισμένο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ.
Δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης, θέμα επιλογής μεταξύ του Μνημονίου και του «μηχανισμού στήριξης». Πορευόμεθα μεταξύ «Σκύλλας και Χάρυβδης» και στην πραγματικότητα θα υφιστάμεθα και τη «Σκύλλα» και τη «Χάρυβδη», αφού το χρέος των 110 δις ευρώ, όπως και οι καταστροφικές επιλογές του Μνημονίου θα μας «συνοδεύουν» ακόμα και στην περίπτωση κατά την οποία θα ενταχθούμε στο «μηχανισμό στήριξης». Το Μνημόνιο και ο «μηχανισμός στήριξης» διαμορφώνονται ως συγκοινωνούντα δοχεία που υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου νόμισε ότι θα μπορέσει να επιβιώσει πολιτικά διά της «μεταθέσεως των ευθυνών». Για τα «πριν» ευθύνεται ολοκληρωτικά, κατ’ αυτόν, η Νέα Δημοκρατία· για τα όσα επακολούθησαν, η τρόικα. Τώρα αντιλαμβάνεται ότι αυτό το «παιχνίδι» τελείωσε και ότι ο ίδιος θα γίνει «βορά» των μηχανισμών που εγκατέστησε στη χώρα. Ο πρωθυπουργός έδωσε «ραντεβού με την Ιστορία» σε λάθος χρόνο, με εγκληματικά λάθος τρόπο. Και ήρθε η ώρα να το αντιληφθεί, υφιστάμενος και τις αντίστοιχες, επώδυνες συνέπειες...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου