Η εφαρμογή του πνευματικού αγώνα δεν είναι κάτι εύκολο, απαιτεί την υπέρβαση του αγωνιστή ώστε να κερδίσει τις μάχες και να τοποθετεί λιθαράκια πνευματικής κτίσεως στην διαδρομή του.
Δεν γίνεται αγώνας πνευματικός με όρια, βόλεμα και οριοθετήσεις. Αυτός δεν είναι αγώνας είναι ένας άλλος Χριστός κομμένος και ραμμένος στα μέτρα μας.
Για παράδειγμα δεν γίνεται να προσευχόμαστε , να εξομολογούμαστε , να κοινωνάμε και να λέμε ότι δεν μιλάμε με τον φίλο, τον συγγενή ή τον γείτονα επειδή μας έκανε κάποιο κακό, όποιο και να είναι αυτό. Αλλά ας εισέλθουμε σε αυτό το παράδειγμα για να το δούμε ποιο πρακτικά και όχι απλά θεωρητικά και αποκλειστικά θεολογικά.
Θα κοιτάξουμε τις επιλογές που έχουμε και τι αποτέλεσμα έχουν αν κάποιος μας κάνει κακό και πως μπορούμε να έχουμε πνευματική νίκη ή εγωϊσμό και νίκη του μίσους προς τον αδερφό μας.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος μας έκανε κάποιο κακό αν του απαντήσουμε με κακό ή δείξουμε την κακίας μας ακόμα και με αδιαφορία αυτό που θα πετύχουμε είναι ο αδερφός μας να πάρει επιβεβαίωση για την κακία που νιώθουμε εναντίον του και φυσικά θα έχει δίκιο διότι θα του έχουμε δώσει “τροφή”. Άρα και θα επιβεβαιωθεί η κακία που νιώθουμε για αυτόν και δεν πρόκειται να του δώσουμε ερέθισμα να αλλάξει με την αλλαγή της στάσης μας. Μπορεί η δική μας η κακία ή η αδιαφορία να έχει τροφοδοτηθεί από την αρχική αντίδραση του άλλου, κάτι τέτοιο όμως πνευματικά λίγη σημασία έχει το αποτέλεσμα είναι άσχημο και πρέπει να το αλλάξουμε και προς όφελος μας αλλά και προς όφελος του άλλου. Όταν ο άλλος μας κάνει κακό και θεωρεί ότι είμαστε κακοί και εμείς απαντήσουμε με κακό τότε θα πει “Να είδες το ήξερα ότι είναι κακός, να! μου το δείχνει κιόλας” Δηλαδή ; παίζουμε το παιχνίδι του και γινόμαστε σαν και αυτόν ! Φρικτό!. Μην ξεχνάμε τα αντίθετα έλκονται και τα ομοειδή απωθούνται οπότε μόνο η αγάπη μπορεί να έλξει το κακό και να το μετουσιώσει. Κακό με κακό πάντα απέναντι θα είναι . Φυσικά δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολη η εφαρμογή αλλά για αυτό δεν είμαστε αγωνιστές και στρατιώτες του Χριστού ; για να κάνουμε την υπέρβαση , την αλλαγή και την μεταμόρφωση για την δική μας ανάσταση.
Από την άλλη αν δώσουμε και δείξουμε αγάπη σαν υπέρβαση σύμφωνα με τον εγωισμό που νιώθουμε τότε τα οφέλη θα είναι πολλά. Πρώτον θα έχουμε μια πνευματική νίκη για τον εαυτό μας , με προσοχή φυσικά μην δώσουμε χώρο στην έπαρση και πάρουν τα μυαλά μας αέρα. Δεύτερον, θα δείξουμε στον αδερφό μας ότι παρόλο που μας μισεί ή πράττει το κακό σε εμάς όχι μόνο επιρροή δεν έχει αλλά αντίθετα νιώθουμε και αγάπη για αυτόν , δηλαδή ο άλλος μας ρίχνει σκοτάδι και προς έκπληξη του παίρνει για απάντηση φως !. Τρίτον είναι ένα ερέθισμα και ευκαιρία να επανεξετάσει την θέση του για το κακό συναίσθημα που νιώθει για εμάς διότι θα δει όσο και κακός να είναι ακόμα και με την λογική ότι η κακία του συναντά την αγάπη και κάτι τέτοιο θα είναι τεράστια έκπληξη για τον εγωισμό του αφού δεν θα επιβεβαιώσει τις προθέσεις του άρα είναι μια ακτίνα καθαρής συνείδησης από μεριάς μας μήπως αυτός ο άνθρωπος αλλάξει.
Το κακό με εμάς είναι ότι μπαίνουμε σε κοσμικές λεπτομέρειες όπως : “Να μα μου έκανε αυτό , μα εκείνο, γιατί αυτό , είναι βαρύ αυτό που έκανε”. Το κακό όταν μπει στην καρδιά μπαίνει σαν δηλητήριο είτε αν ο άλλος μας έκλεψε ένα ποτήρι είτε, το σπίτι ολόκληρο. Το κακό η καρδιά ίδιο το βλέπει μαύρο , σκοτεινό και βρωμερό. Το μυαλό και η λογική κάνει διακρίσεις και τοποθετήσεις έλα όμως που η καρδιά είναι αυτή που έχει περισσότερη επιρροή στην ψυχή μας.
Αυτό φαίνεται και σε καθημερινές επαφές. Λέμε σε κάποιον “Μα νιώθεις άσχημα για κάτι τόσο μικρό που σου έκανε;” εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα ότι η κακία ανάλογα και με την πνευματικότητα μας δεν κάνει διακρίσεις ότι επιτρέψουμε από πνευματική παρακμή να μπει το κακό μέσα μας τότε έχουμε τεράστια ασθένεια. Φυσικά δεν είναι καλό να δικαιολογούμε το κακό που φωλιάζει μέσα μας ανάλογα με την βαρύτητα που έχει. Μέγα λάθος! Και άθλια δικαιολογία!. Έχουμε πει στο πνευματικό αγώνα δεν χωρούν , εκπτώσεις και δικαιολογίες πέφτουμε αλλά σηκωνόμαστε και δεν κατηγορούμε τους πάντες για την πτώση.
Αποτέλεσμα; όπως βλέπουμε όταν στην κακία απαντάμε με αγάπη και μάλιστα σιωπηρή χωρίς τυμπανοκρουσίες τα οφέλη είναι τεράστια προς όλες τις πλευρές. Για να απαντήσουμε όμως με αγάπη προς το κακό πρέπει να υπάρξει μία άλλη μεγάλη ευλογημένη ενέργεια που λέγεται συγχώρεση. Η συγχώρεση προς τον αδερφό θα σβήσει την κακία , αντίδραση , αδιαφορία που έχουμε μέσα μας και τότε η αγάπη θα βρει το χώρο να κινηθεί ελεύθερα και να δώσει την δική της σφραγίδα.
Μην μπείς αδερφέ μου σε λογική, βολεμένη αγάπη διότι αυτό κάνεις και μετά νιώθεις μέσα σου αγαπημένος βουτηγμένος στην έπαρση και την κρυφή υπερηφάνεια που φωλιάζει μέσα σου. Το να αγαπάς κάποιον που σε αγαπά είναι μια αγάπη λογική , με προϋπόθεση, με ανταπόδοση αλλά να “αγαπήσεις τον πλησίον ως εαυτόν” είναι η υπέρβαση που σε καλεί ο Κύριος να κάνεις ! Εμπρός λοιπόν! Καλό αγώνα!
Σπύρος Σκουτής
lock-heart.blogspot.com
on-news.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου