Ημέρα Σταύρωσης, ήμερα Ανάστασης του Κυρίου, ημέρες θλίψης, περισυλλογής και προσκύνησης, για μας τους ανθρώπους. Μήπως όμως για μας τους Χριστιανούς και δήθεν πιστούς υπάρχουν μόνο ημέρες άκρατου ευδαιμονισμού και αδυσώπητης διασκέδασης. Ημέρες αγορών και καταναλωτισμού, προσωπικής περιβολής και υπερβολής, και όχι πίστης και κατάνυξης...
Πόσοι άραγε από μας αυτές τις ιδιαίτερα αντιφατικές ημέρες, υψώσαμε τα μάτια μας και οραματιστήκαμε το πονεμένο και συνάμα θλιμμένο βλέμμα του Ιησού, πόσοι από μας νιώσαμε κάτι από το βασανισμένο σώμα του και πόσοι από μας κάναμε τη ζωή μας αυτές τις ημέρες λιγότερο υλιστική και περισσότερο κατανυκτική. Πόσοι άραγε στρέψαμε το πρόσωπο μας από τους γυαλιστερούς καθρέφτες του σπιτιού μας και είδαμε δίπλα μας, απέναντι μας, θλιμμένα παιδικά πρόσωπα ραγισμένα από πόνους ορφάνιας, ανήμπορα ξεχασμένα και γερασμένα κορμιά από πόνους μοναξιάς και εγκατάλειψης, θυμωμένες ψυχές, κρύες καρδιές, όλα γύρω μας…
Η προσωπική μας ασφάλεια, το καλοστημένο και καλογυαλισμένο εξωτερικό περίβλημα του Εγώ μας, υπερτερεί στις μέρες μας.
Ο Γολγοθάς υπάρχει, είναι γύρω μας, είναι μέσα μας όσο κι αν εμείς δεν τον βλέπουμε ή ακόμα χειρότερα δεν θέλουμε να τον δούμε. Εάν δεν «μικρύνουμε» δεν πρόκειται να «μεγαλώσουμε.
Ας βιώσουμε ταπεινά και με ευλάβεια τις άγιες τούτες μέρες…
Καλή Ανάσταση στις καρδιές μας και στις ψυχές μας…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου