ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ

   7/4/2011 και οι δημοσιογράφοι απεργούν για 96 ώρες. Πράγματι σπάνια, ίσως ανεπανάληπτη στιγμή…. Αλλά τα σενάρια είναι σενάρια. Ο πλέον τεράστιος πανικός εγένετο από την απεργία των καθημερινών μας «συνοδοιπόρων», ίσως και συγγενών, καθώς η διαδρομή μας εμπεριέχει περισσότερο τα πρόσωπά τους παρά εκείνα των γονιών ή φίλων μας.
   Δείτε το σαν ένα στοιχειώδες τεστ του εαυτού σας. Έστω στιγμιαία με την είδηση του προσωρινού κλεισίματος των τηλεπαραθύρων σκεφτόμαστε με τι να ασχοληθούμε τα επίμαχα βράδια. Από κλασική ευκαιρία για να ζήσουμε ακούσια μια ζωή χωρίς συστηματική προβολή πόνου, πανικού και ελεγχομένων νέων, μετατράπηκε υπό καθεστώς λαϊκισμού στο ΄΄τι να κάνουμε για να περάσει η ώρα;΄΄  Αυτό βέβαια, επέχει θέση εθισμού και αποκτά πιο δυσάρεστες διαστάσεις όταν καταλήγει σε ένα ανούσιο και σπασμωδικό ζάπινγκ.
   Στα blogs τα πράγματα χειροτέρεψαν λαμβάνοντας επιδημιολογική σημασία…. Μια αμηχανία και ανασφάλεια για το μέλλον του τόπου ένεκα της πρωτοφανούς απεργίας. Κάτι ετοιμάζει η κυβέρνηση και γι’αυτό έντεχνα οι δημοσιογράφοι ξεκίνησαν την απεργία, θα γίνει αναδιάρθρωση του χρέους και δεν πρέπει να το μάθουμε, θα νομιμοποιηθούν τα ΄΄φρουτάκια΄΄ και θέλουν να μας το κρύψουν κλπ…..
   Εννοείται πως είναι φελλός όποιος δεν πιστεύει ότι η κυβέρνηση δεν συνεργάζεται με τους μεγάλους τηλεοπτικούς διαύλους για την παροχή συγκεκριμένων και φιλτραρισμένων ειδήσεων. Σίγουρα η έννοια της συνομωσιολογίας είναι αλληλένδετη με την εποχή μας. Τίποτα δε γίνεται τυχαία, ειδικά σε θέματα οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής. Αλλά με την εξάρτηση από τη δημοσιογραφία βγάζουμε εμετικά κόμπλεξ μας.
   Χρειάζεται να μην υπάρχει ενημέρωση έτσι ώστε να μη μάθουμε για ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους; Τη Δευτέρα κανένας σοβαροσταθμός δε θα αναφέρει το θέμα; Αντιθέτως την Παρασκευή θα το ανακοίνωναν και θα μετατρεπόταν η κοινωνική γαλήνη σε εξεγερμένες πόλεις- κολαστήρια;
   Τελικά ο τρόμος το 2011 έχει γίνει κομμάτι του εαυτού και των συνηθειών μας. Φανταζόμαστε, ακόμα και όταν αναφερόμαστε εναντίον των δημοσιογράφων, πως η όποια απεργία διαρκείας τους εξυπηρετεί το όποιο σύστημα, ειδάλλως θα είχαμε ακέραιη γνώση των δρωμένων. Η προπαγάνδα των ΜΜΕ είναι ανελέητη και δε χρειάζεται η πλήρης αποχή των νευραλγικών σημείων τους για να μη μάθουμε αυτά που δεν πρέπει.
   Περισσότερο αρμονικό και ρεαλιστικό θα ήταν να έχουν πέσει σε «κατάθλιψη» άτομα μοναχικά ή τρίτης ηλικίας που η μοναδική-ίσως- διέξοδος τους προς τον κόσμο είναι οι καλοπληρωμένοι υπάλληλοι της τέταρτης εξουσίας. Οι υπόλοιποι, όσο άσχημο και αν ακούγεται, μάλλον σας αρέσει να συζείτε με όσους κατά βάθος απεχθάνεστε.
   Παρακολουθείστε το κατά δυνατόν αξιόπιστα blogs και αποτοξινωθείτε από την άθλια εμμονή της παροχής χαμηλού επιπέδου λυμάτων ενημέρωσης. Πιθανότατα, χάθηκε η αφορμή της καθημερινής μας εκτόνωσης……
   Κλείνοντας ας τεθεί μία «παρανοϊκή» πρόταση: Εκμεταλλευθείτε τόσο πολύ τις ώρες αυτές, έτσι ώστε να κλείσετε δια παντός τους τηλεοπτικούς σας δέκτες τις ώρες εμφάνισης των τηλεοπτικών πάνελ. Ίσως με αυτό τον τρόπο πιεσθούν να αλλάξουν ρότα σχετικά με το μέγεθος λογοκρισίας. Αν πάλι το τελευταίο θεωρείται ουτοπικό, μειώστε με τον τρόπο αυτό την εισροή άγχους….. δε χρειάζεστε, μεταξύ άλλων και άγνωστης ποιότητας άτομα να πιέζουν την ήδη βεβαρυμένη σκέψη σας με κινδυνολογίες.