«Δει δη χρημάτων… »

ΟΛΟΙ(;) συμφωνούμε για το χάλι μας. Ως πολιτών της χώρας-μπάχαλο, που δεν την πολυνοιαστήκαμε όσο κατρακυλούσε. Με πολιτικούς που θα πούλαγαν και τη μάνα τους για μια θέση στο κοινοβούλιο μετά ασυλίας και προνομίων, για την ορκωμοσία με φράκο (υπουργηλίκι) και σε ρόλο σωτήρα (πρωθυπουργηλίκι).

ΤΟ καταγράψαμε το πρόβλημα, το μελετήσαμε, το νιώσαμε(;) κι ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσουμε. Συνολικά και επί μέρους. Ατομικά και συλλογικά. Με οποιαδήποτε κυβέρνηση στο τιμόνι και το εννοούμε. Με το «τις κυβερνάν βούλεται» προς όποιον πολιτικό αυτόχειρα, που δεν τον βλέπουμε στον ορίζοντα...

ΚΙ έρχεται η ώρα της αναγκαστικής (συν)εισφοράς. Με τα ανελαστικά και τα επείγοντα. Στρατιές του δημοσίου που θέλουν να «τραφούν» και δεν κάνουν πίσω. Με υψηλόμισθους που «δεν τα βγάζουν τα λεφτά τους», με εκατομμύρια ιδιωτών που δεν θέλουν ν’ αλλάξουν «συνήθειες». Με τόσους τομείς της δημόσιας ζωής και με πολίτες που δείχνουν τον διπλανό τους όταν τους ζητάς θυσίες. Και πώς να προχωρήσει το κάρο που «δεν τραβούν τα βόδια» κι ο «αμαξάς» στα γκέμια διάλεξε τα κατσάβραχα (γιατί τον βόλευαν);

ΟΛΟΙ αμύνονται, όλοι επιτίθενται. Κλάδος κατά κλάδου και το σινάφι στο απυρόβλητο. Οι γιατροί «εκδικούνται», οι φαρμακοποιοί (που δίκαια ζητάνε τα λεφτά τους) «κλαίνε» για το 30% (!) που πέφτει στο μισό, οι εκπαιδευτικοί δεν στέργουν στη «συνένωση», οι ΔΕΗτζήδες (ευτυχώς, με κάποιους Ρίζους σπίτι τους) απειλούν. Η αποθέωση της συντεχνίας, σε καιρούς χαλεπούς. Μέτωπο (εναντίον τίνος;) και με τα κανάλια να σκούζουν έχοντας άποψη, αλλά χωρίς να προτείνουν λύσεις. Το ίδιο και οι παρατάξεις, «συνεισφέροντας» με τα «δεν πληρώνω», για να πατώσει το καράβι.

ΑΝ η Κυβέρνηση «δεν κάνει», να την αλλάξουμε. Τους αετονύχηδες που άδειασαν τα ταμεία να τους… κρεμάσουμε! Τους μιζαδόρους να τους χώσουμε στην απομόνωση. Ωστόσο, τι να συζητάς σε μια χώρα όπου σε κλέβει ακόμα και ο βενζινάς; Κανένας δεν τον «τρομοκράτησε» προκαταβολικά για να τους κόψει το βήχα κι αυτός ξαμολήθηκε στην αγορά για την τελειότερη συσκευή της λαθροχειρίας του. Κι αν ήσουν «για κλείσιμο», γιατί να μην την κάνεις την «αμαρτία», μέχρι να σε πιάσουν;

ΤΟ θέμα μας δεν είναι ο βενζινάς με την καραμπινάτη κλεψιά του. Είναι η νοοτροπία και η πρόθεσή μας. Η αντίληψη πως με τσιρίδες, κατάρες και αφορισμούς θα βρεθεί το χρήμα. Πως με το «όχι» του ο καθένας στον απέναντι αντιμετώπισε το πρόβλημα κι ας ζει με ψευδαισθήσεις. 

Του Θανάση Νικολαΐδη