Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Λόζι, αναπληρωτή καθηγητή Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα και μελετητή της ταφής, «η πράξη αυτή δείχνει ότι οι άνθρωποι της εποχής εκείνης γνώριζαν ότι είχε ψυχή γι΄ αυτό και ακολούθησαν ταφικά έθιμα τέτοια, που θα την διασφάλιζαν».
Ένας λύκος, που ήταν επίσης τελετουργικά θαμμένος εκεί κοντά, ίσως σήμαινε την προστασία των ανθρώπων στην μετά θάνατον ζωή.
Ως κτέρισμα είχε τοποθετηθεί δίπλα στον σκύλο ένα μακρύ κουτάλι, κατασκευασμένο από κέρατο ελαφιού. Το σώμα του ήταν προσεκτικά τοποθετημένο από την δεξιά πλευρά σε έναν τάφο - λάκκο, σε άλλα επίπεδα του οποίου βρέθηκαν τα κατάλοιπα σκελετών πέντε ανθρώπων.
Σύμφωνα με την ανάλυση του DNA εξάλλου προσδιορίσθηκε ότι το ζώο ήταν πράγματι σκύλος και ότι έτρωγε ό,τι ακριβώς ο άνθρωπος στην περιοχή αυτή: Ψάρια, κρέας φώκιας, ελάφια, μικρά θηλαστικά και κάποιες φυτικές τροφές.
Ορισμένα κατάγματα όμως δείχνουν ότι ο σκύλος είχε υποστεί πολυάριθμα χτυπήματα κατά τη διάρκεια της ζωής του, πιθανώς από τα πόδια ελαφιών κατά τις κυνηγετικές εξορμήσεις. Ο ερευνητής πάντως, χωρίς να μπορεί να αποκλείσει ότι ήταν ανθρώπινα κτυπήματα, θεωρεί ότι η μεγάλη ηλικία στην οποία πέθανε το ζώο, η ταφή του αλλά και η τροφή του δείχνουν το αντίθετο.
Όσον αφορά τον λύκο, η έρευνα έδειξε ότι πέθανε μάλλον από γηρατειά. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι κατάλοιπά του βρέθηκαν γύρω από ένα ανθρώπινο κρανίο. «Ίσως η ταφή του λύκου με το ανθρώπινο κεφάλι που τοποθετήθηκε ανάμεσα στα πόδια του να έγινε για να σταλεί το πνεύμα ή η ψυχή του ζώου μαζί με αυτήν του ανθρώπου στη μετά θάνατον ζωή ίσως για να τον προστατεύει» δήλωσε ο Λόζι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου