ΔΕΝ έχουμε το πράσινο της Ευρώπης, αλλά ούτε και τους νόμους των ευρωπαίων και την πρακτική τους. Μας έφτιαξε τα λιγοστά μας δάση ο Ήλιος, φτιάξαμε κι εμείς το σκηνικό για την (εξ)αφάνισή τους.
ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ αδιαφορίας, εγκατάλειψης αλλά και άγνοιας περί το πράσινο, αλλά σήμερα ο μέσος έλληνας εκφράζεται ακόμα και με τον εθελοντισμό του για τη (δια)φύλαξη του δάσους. Ωστόσο, γεννιόμαστε στη χώρα της αταξίας και της προχειρότητας. Στοιχεία ζωής που κάνουν τον έλληνα να ξεχωρίζει, αλλά δεν είναι όλα …συρτάκι στη ζωή. Κι αφού γίνει το κακό, τρέχουμε. Τρέχουμε και για τον νόμο. Εκ των υστέρων. Και, βέβαια, μην περιμένεις και πολλά…χαΐρια στη χώρα, όπου βρίσκεται κόμμα (πρόκειται για «το Κόμμα») να παροτρύνει τους πολίτες να μην εφαρμόσουν νόμους που ψηφίστηκαν «εν δημοκρατία».
ΔΕΝ είχε κάτι να φοβηθεί η ντόπια και η εισαγόμενη αλητεία και στρώθηκε στη «δουλειά». Κρυφά και μυστικά, ωστόσο, χωρίς φόβο μη τους καταγγείλει ο (αδιάφορος) γείτονας ή τους εντοπίσει η Ασφάλεια «εν τω γίγνεσθαι» (της αμαρτίας του). Στρώθηκαν οι εμπρηστές, με βάση το σχέδιο, πιστοί στον (αφανή) αρχηγό και συνεπείς στην «ιδεολογία» του χρήματος, αν μη τι άλλο βαθύτερα ανθελληνικό. Θα πέσει χρήμα…φλογερό αν η δουλειά πετύχει, καθένας το μερδικό του, η Ελλάδα λειψή από δάση, και με κομμάτια γης αξιοποιημένα σε οικόπεδα.
ΕΔΡΑΣΕ ανενόχλητος ο εμπρηστής, κινήθηκε άνετα στη «χαλαρή» χώρα, αφομοιώθηκε με το περιβάλλον και πήγε για ύπνο. Δεν τον ξύπνησαν οι Αρχές ως ύποπτο, δεν είδε εφιάλτες, δεν είχε τύψεις. Κι ούτε θα τον κυνηγάνε Ερινύες στη ζωή του, γιατί είναι απ’ το υλικό που φτιάχνονται τομάρια, εγκληματίες και δολοφόνοι. Ζάρωσε στις κρίσιμες ώρες, κρύφτηκε για άλλες τόσες και ύστερα εξαφανίστηκε. Μέχρι νεωτέρας και χωρίς να ξεράσει λέξη για το έγκλημα.
ΝΑ προχωρήσουμε τη σκέψη μας, με σκέψεις «αδρές» και λέξεις απλές. Αν ο παραπάνω εγκληματίας που περίμενε τα μποφόρ για να σκάσει η φωτιά «του» έβλεπε ΕΝΑΝ…περσινό κρεμασμένο; Θα το’ χε βάλει στα πόδια τρομοκρατημένος. Αν τον «ενέπνεε» η χώρα όπου ζει και αναπνέει, με την αυστηρότητα και την εφαρμογή των νόμων;
ΟΛΟΙ είμαστε εμπρηστές και δεν το ξέρουμε. Με τη στάση μας απέναντι στον νόμο και στον εμπρηστή-αυτουργό. Με σηκωμένους τους ώμους όταν καίνε το δημόσιο και αλλόφρονες όταν οι φλόγες φτάσουν στο…εξοχικό μας.
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ αδιαφορίας, εγκατάλειψης αλλά και άγνοιας περί το πράσινο, αλλά σήμερα ο μέσος έλληνας εκφράζεται ακόμα και με τον εθελοντισμό του για τη (δια)φύλαξη του δάσους. Ωστόσο, γεννιόμαστε στη χώρα της αταξίας και της προχειρότητας. Στοιχεία ζωής που κάνουν τον έλληνα να ξεχωρίζει, αλλά δεν είναι όλα …συρτάκι στη ζωή. Κι αφού γίνει το κακό, τρέχουμε. Τρέχουμε και για τον νόμο. Εκ των υστέρων. Και, βέβαια, μην περιμένεις και πολλά…χαΐρια στη χώρα, όπου βρίσκεται κόμμα (πρόκειται για «το Κόμμα») να παροτρύνει τους πολίτες να μην εφαρμόσουν νόμους που ψηφίστηκαν «εν δημοκρατία».
ΔΕΝ είχε κάτι να φοβηθεί η ντόπια και η εισαγόμενη αλητεία και στρώθηκε στη «δουλειά». Κρυφά και μυστικά, ωστόσο, χωρίς φόβο μη τους καταγγείλει ο (αδιάφορος) γείτονας ή τους εντοπίσει η Ασφάλεια «εν τω γίγνεσθαι» (της αμαρτίας του). Στρώθηκαν οι εμπρηστές, με βάση το σχέδιο, πιστοί στον (αφανή) αρχηγό και συνεπείς στην «ιδεολογία» του χρήματος, αν μη τι άλλο βαθύτερα ανθελληνικό. Θα πέσει χρήμα…φλογερό αν η δουλειά πετύχει, καθένας το μερδικό του, η Ελλάδα λειψή από δάση, και με κομμάτια γης αξιοποιημένα σε οικόπεδα.
ΕΔΡΑΣΕ ανενόχλητος ο εμπρηστής, κινήθηκε άνετα στη «χαλαρή» χώρα, αφομοιώθηκε με το περιβάλλον και πήγε για ύπνο. Δεν τον ξύπνησαν οι Αρχές ως ύποπτο, δεν είδε εφιάλτες, δεν είχε τύψεις. Κι ούτε θα τον κυνηγάνε Ερινύες στη ζωή του, γιατί είναι απ’ το υλικό που φτιάχνονται τομάρια, εγκληματίες και δολοφόνοι. Ζάρωσε στις κρίσιμες ώρες, κρύφτηκε για άλλες τόσες και ύστερα εξαφανίστηκε. Μέχρι νεωτέρας και χωρίς να ξεράσει λέξη για το έγκλημα.
ΝΑ προχωρήσουμε τη σκέψη μας, με σκέψεις «αδρές» και λέξεις απλές. Αν ο παραπάνω εγκληματίας που περίμενε τα μποφόρ για να σκάσει η φωτιά «του» έβλεπε ΕΝΑΝ…περσινό κρεμασμένο; Θα το’ χε βάλει στα πόδια τρομοκρατημένος. Αν τον «ενέπνεε» η χώρα όπου ζει και αναπνέει, με την αυστηρότητα και την εφαρμογή των νόμων;
ΟΛΟΙ είμαστε εμπρηστές και δεν το ξέρουμε. Με τη στάση μας απέναντι στον νόμο και στον εμπρηστή-αυτουργό. Με σηκωμένους τους ώμους όταν καίνε το δημόσιο και αλλόφρονες όταν οι φλόγες φτάσουν στο…εξοχικό μας.
Του Θανάση Νικολαΐδη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου