Μια απορία είχα όσο άκουγα τον πρωθυπουργό κ. Γ.Α. Παπανδρέου να απευθύνει τη διαγγελματική ομιλία του προς τους παραγωγικούς φορείς και τους επισήμους που παραβρίσκονται στη Δ.Ε.Θ, αλλά και προς τον ελληνικό λαό......
Ήθελα να έβλεπα τι έκανε ο προκάτοχός του, ο κ. Κώστας Καραμανλής. Τον φαντάζομαι στη Ραφήνα, ύστερα από μπανάκι στη θάλασσα, με τις μαύρες «χαβαγιάνας», κανένα «κοχίμπα» στο χέρι και ένα ποτήρι ουΐσκυ για να συνοδεύσει δυο πακέτα πατατάκια. Θα πρέπει να είχε άγχος γι’ αυτό δεν είδε παλιά ελληνική ταινία με τον Ηλιόπουλο σε dvd. Ούτε στη γνωστή ταβέρνα με τους «απίστευτους κεφτέδες» δεν θα πήγε για να ακούσει τον Γιώργο.
Ακόμα θα μπαίνει στο YouTube για να δει τις πλάκες που έστηνε στον παλιό του αντίπαλο από το βήμα της Βουλής. Από το 2005 έως το 2009, ο κ. Καραμανλής είδε το έργο τόσο από την καλή, όσο και από την κακή πλευρά. Εικάζω ότι τον καταλαβαίνει. Όσα πέρασε εκείνος ως πρωθυπουργός, επαναλαμβάνονται στην περίπτωση του κ. Παπανδρέου.
Ο τέως πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει να δέχεται πιέσεις για να συγκυβερνήσει με ένα στέλεχος που είχε εξαιρετικές επαφές με ξένα κέντρα διαμόρφωσης πολιτικής. Το παρασκήνιο εκείνου του ανασχηματισμού που έθεσε την κ. Ντόρα Μπακογιάννη επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών, λίγο πριν αναλάβει η Ελλάδα την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών έχει πολλές ομοιότητες με τον ανασχηματισμό που έφερε τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο στην... προνομιακή θέση του ενός αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών.
Στο μυαλό του κ. Καραμανλή θα πρέπει να υπάρχουν ακόμα οι δύσκολες στιγμές της διακυβέρνησής του όταν οι φωτιές κατέκαιαν τη χώρα ενώ ο κ. Βύρων Πολύδωρας λίγο ήθελε να κάνει σπονδές στο «στρατηγό άνεμο» ή μετά τις φυσικές καταστροφές στην Πελοπόννησο έδινε διάλεξη για την «κομμένη γράνα» από το βήμα της Βουλής. Τώρα τα πράγματα είναι μαύρα και άραχλα…
Απολύσεις, φόροι, κατήφεια, απαισιοδοξία, φτώχεια, καταστροφές δημοσίας περιουσίας και καθόλου χιούμορ!
Ο δυσκοίλιος πολιτικός λόγος του «τρίτου και μακρύτερου» Παπανδρέου δεν αφήνει περιθώρια ούτε για πλάκα, όσο κι αν έχει κοινά χαρακτηριστικά. Στις παραμονές των εκλογών του 2009, ο κ. Καραμανλής είχε πει σε συγκεντρωμένους στο Αιγάλεω: «Υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας είναι ανηφορικός και δύσκολος, αλλά βγάζει στη λύση. Και ο άλλος, ο εύκολος, που λέει ότι όλα μπορούν να γίνουν με ένα μαγικό ραβδί κι εάν ακολουθηθεί το πρόβλημα θα γίνει πολύ μεγαλύτερο».
Στην ίδια πόλη που έδωσε το ραντεβού στις... "κάλτσες" (ίσως εννοούσε τις κόκκινες κάλτσες του δημάρχου κ. Γιάννη Μπουτάρη), στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Παπανδρέου είπε: «Υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας δρόμος είναι των μεγάλων αλλαγών για μια παραγωγική και δημιουργική Ελλάδα. Ο άλλος, ο δήθεν εύκολος, που δεν βλέπει τα προβλήματα κατάματα, αλλά τελικά είναι ανεύθυνος και οδηγεί στην καταστροφή». Βεβαίως ο πρωθυπουργός ανέφερε κι άλλα σκληρά από το βήμα της ΔΕΘ, όπως το αμίμητο πως εύχεται να υπάρχει τουλάχιστον ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι!
Είμαι σίγουρος ότι ο κ. Καραμανλής θα καθόταν σταυροπόδι, θα έπαιζε με το πόδι του και θα σκεφτόταν: «Άντε ρε Γιώργο, τελείωνε. Παίζει και η Εθνική με τη Ρωσία»… Κι όταν τελικά ολοκλήρωσε θα ένοιωσε απογοήτευση. «Θα αποσυρθεί που θα αποσυρθεί όπου να’ ναι και δεν έμαθε να βγάζει ούτε μια πίστα στο Πλεϊστέισον. Όταν φύγει θα πηγαίνει στην Αλμυρή για ποδήλατο και κολύμπι ή θα μαθαίνει όλα τα νέα για τα γκάτζετς. Πολύ προβλέψιμος και χωρίς πλάκα» θα σκέφτηκε καθώς θα απολάμβανε τα πατατάκια μπάρμπεκιου…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου