Δύσκολοι είναι οι επόμενοι μήνες που έρχονται καθώς, κανείς δεν είναι σε θέση να πει με βεβαιότητα τι θα προκύψει για τα ελληνικά νοικοκυριά. Για αυτό λοιπόν καζάνι που βράζει ή ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί είναι κατά πολλούς η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, η οποία μάλλον δεν μπορεί να δεχθεί τόσες πολλές αλλαγές σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα…
Είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο ο Έλληνας που μεγάλωσε με το όνειρο της πρόσληψής του στο δημόσιο, να σκεφτεί ξαφνικά πως δεν του ταιριάζει κάτι τέτοιο, ή είναι προτιμότερο για αυτόν να δώσει όλες του τις δυνάμεις στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος στα βασικά του χαρακτηριστικά, θυμίζει περισσότερο εργασιακό Μεσαίωνα…
Πρόκειται για διαπιστώσεις όπου στο μεγαλύτερο κομμάτι για την υιοθέτησή τους από τους πολίτες αυτής της χώρας όπως επισημαίνουν με κατηγορηματικό τρόπο οι ίδιοι, ευθύνεται το πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα…
Μπορεί όμως σήμερα να εγκαταλειφθεί αυτή η βασική λειτουργία η οποία συνδέεται με τους μηχανισμούς του πελατειακού κράτους; Μάλλον όχι…
Είναι αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο σε μια κοινωνία που έμαθε να κάνει την κάθε δουλειά της, εύκολη ή δύσκολη με ένα απλό τηλέφωνο στον βουλευτή που ψηφίζει.
Πού έμαθε να το σκάει από τη δουλειά στο δημόσιο ο κάθε εργαζόμενος λογοδοτώντας μόνο στον υπεύθυνο του γραφείου του κάθε πολιτικού…
Όταν ο βουλευτής, ο νομάρχης παλαιά, ή ο δήμαρχος είχαν αντικαταστήσει το επίσημο κράτος, για δεκαετίες ολόκληρες, με την επιδότηση γενικευμένων κατηγοριών ατόμων με αδιαφανή κριτήρια, χωρίς να έχει υπάρξει ποτέ ένα συνολικό και δίκαιο σχέδιο ανασυγκρότησης της κοινωνίας, τότε τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα σήμερα για την επόμενη μέρα στη χώρα μας.
Οι μεταρρυθμιστικές προτάσεις που έχουν εκπονηθεί και συγκλίνουν στην αναγκαιότητα ριζοσπαστικών αλλαγών στην οργάνωση και τη λειτουργία της κοινωνικής διοίκησης, πιθανόν να μείνουν μόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Δυστυχώς για το σύνολο της χώρας…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου